Co mówi moje dziecko?
Repertuar wokalny Twojego dziecka rozwija się od urodzenia. Zmieniając się z małych, zwierzęcych pomruków i pomruków warg, do pogawędek w czymś, co brzmi jak jakiś obcy język, prawdopodobnie zastanawiasz się, co to wszystko znaczy? I w jaki sposób to dziecko przejdzie z gobbledygook na normalny angielski?
Paplające dzieci nie tylko nie mają słownictwa - nadal fizycznie nie są w stanie wydobywać dźwięków naszego języka lub jakiegokolwiek innego języka. Kiedy twoja noworodka drży, ćwiczy fajki i zaczyna tworzyć związek między swoimi działaniami a tym, co wychodzi z jej ust.
Po około 4 do 6 miesiącach zaczyna się bełkot - dzieci zaczynają łączyć ze sobą dźwięki, gdy ich język i usta stają się biegłe. Najpierw pojawiają się dźwięki najprostsze do utworzenia - na przykład Ms i Ds; to chyba nie przypadek, że większość dzieci mówi najpierw „Mamamama” i „Dadadada”, a kiedy reagujesz na to, co brzmi jak twoje imię, twoje dziecko dowiaduje się, że „mamamama” oznacza ciebie! Niektóre nieco trudniejsze wczesne spółgłosek to Bs, Gs, Hs, Ks, Ps i Ws. Twoje dziecko może nawet powtórzyć sekwencję dwóch sylab.
Choć sam w sobie może się wydawać językiem, paplanina tak naprawdę nic nie znaczy. (Nie martw się, twoje maleństwo uczy się, jak osiągnąć cel: w tym samym wieku wskazywanie staje się skutecznym sposobem na przedstawienie jej żądań.) Mimo to, słysząc bełkot, twoje dziecko uczy się tego poruszania jej język i usta w określony sposób wytwarzają określone dźwięki. Dlatego tak ważne jest, aby dziecko dobrze słyszało. Jeśli nie będzie mogła usłyszeć, jak bełkocze i nauczy się związku między, powiedzmy, położeniem języka za górnymi zębami a dźwiękiem „th”, jej rozwój mowy może być zaburzony.
Dalej: Wspólne pierwsze słowa