Bliźniak, moje dziecko nigdy się nie dowie
Julie Cook nigdy nie słyszała o zniknięciu bliźniaczego syndromu - aż do jej śmierci. Ona dzieli się swoją historią.
W szufladzie z moją sypialnią znajduje się folder, który przechowuję dla potomności. Zawiera wszystkie moje stare notatki z macierzyństwa - odczyty płodu, odczyty ciśnienia krwi, a nawet (nieco niepotrzebnie, więc mój mąż mówi) wyniki ciąży w moczu. Jestem, rzecz jasna, trochę zbieraczem.
Moja córka Adriana ma teraz sześć miesięcy. Wiem, że powinienem zrezygnować ze starych wyników testów, ale zamierzam zachować skany Adriany, żeby pokazać ją, kiedy jest starsza. Trzymałem też skany mojego pięcioletniego syna Alexa i często wpatruje się w nie, dziwiąc się, że był kiedyś taki malutki.
Są dla mnie niezwykle ważne, te bardzo pierwsze ziarniste zarysy moich dzieci. Zwłaszcza 12-tygodniowy skan oznaczał początek nowego życia. Ale zdarzają się sytuacje, w których skany Adriany mogą sprawić, że stałem się trochę nieuprzejmy, ponieważ miały być dwoje dzieci - a na skanie wyraźnie widzę malutkiego, martwego bliźniaka Adriany.
Nie mogę porównać mojego doświadczenia z bólem porannego lub utratą późnej ciąży. Bliźniak Adriany zmarł wcześnie - tak wcześnie, że niektórzy twierdzą, że ta strata ledwo się liczy. Gdybym był w ciąży przed współczesną erą USG, nigdy bym nie wiedział, że niosę bliźniaki.
To, co stało się w moim przypadku, nazywa się znikającym syndromem bliźniąt (VTS), w którym ciąża zaczyna się od bliźniaków, ale potem umiera i zwykle znika, wchłonięta z powrotem do ciała matki.
Podczas mojego 12-tygodniowego skanowania w kwietniu ubiegłego roku zobaczyłem, jak dziecko - teraz moja córka Adriana - odskakuje. Następnie sonograf przerwał i powiedział: "Są dwa".
Potem dodała cicho: "Były dwa".
Była tam bliźniaczka, trzecia mniejsza od Adriany, całkowicie ukształtowana, zwinięta w swój mały woreczek. Bliźniacy dwaj zmarli około ósmej ciąży, jak mi powiedziano. Jednak po czterech tygodniach, podczas 12-tygodniowego skanowania, wciąż tam było.
Po szoku miałem mnóstwo pytań. Jak wyjdzie martwy bliźniak? Czy poronię to? A co z ocalałym bliźniakiem? Czy było to zagrożone?
Sonograf wyjaśnił, że normalnie zmarły bliźniak nie poronił w zwykłym tego słowa znaczeniu; jest wchłaniany z powrotem do ciała. Po prostu znika - stąd nazwa.
Zasmucony i zszokowany spędziłem kilka tygodni na przeszukiwaniu Google. Byłem przerażony, gdy przeczytałem, że VTS może stwarzać nieznacznie zwiększone ryzyko zagrożenia dla drugiego bliźniaka; może to wskazywać na większe ryzyko porażenia mózgowego. Zamiast wędrować w radosnej, ciężarnej mgle, stałem się obsesyjną zmartwieniem. Nie śmiałem nawet kupować ubrań dla dzieci.
Na szczęście moje 20-tygodniowe badanie wykazało, że żyjący bliźniak dobrze się rozwijał. Ale znowu znalazłem się na ekranie, szukając mrocznego konturu martwego bliźniaka.
"Wciąż tam jest", powiedział sonograf, wskazując lekką plamę. Powiedziała nam, że robi się coraz mniejsza; przy kolejnym skanowaniu prawdopodobnie nie byłoby go wcale. Było to bardzo dziwne: jeden bliźniak rósł, drugi nie.
Zastanawiam się: skany mogą przynieść ogromne korzyści, ale czy mają również wadę? Większa technologia oznacza większą świadomość. Ale niewiedza może czasami być rozkoszą.
Joe Aquilina, konsultant położnik i ginekolog w szpitalu St Bartholomew's i Royal London Hospital, mówi, że VTS zawsze miało miejsce - jesteśmy po prostu bardziej świadomi tego teraz, dzięki rozwojowi ultrasonografii w latach osiemdziesiątych. Wczesny VTS może być spowodowany nieprawidłowością chromosomową lub może być spowodowany tym, że jeden bliźniak bierze więcej krwi matki, gdzie występuje wspólne łożysko. Późniejsze VTS może być związane z wadami mózgu, takimi jak porażenie mózgowe.
Wiedząc, kiedy zmarł bliźniak, jest ważny - mówi - późniejszy termin może mieć wpływ na czas porodu.
Dodaje: "Jeśli mówimy o stratach na początku - powiedzmy, poniżej ośmiu tygodni - to prawdopodobnie jest to przypadek niewiedzy, to rozkosz i lepiej, żeby kobieta nie wiedziała. Ale kiedy śmierć jednego z bliźniąt jest późniejsza, powiedzmy, w wieku od 12 do 16 tygodni, może to wskazywać na problem u pozostającego przy życiu bliźniaka, a także może prowadzić do przedwczesnej porodu ".
Przed USG matka nie wiedziałaby nawet, że straciła bliźniaka, chociaż czasami, gdyby bliźniak zmarł później w czasie ciąży, byłby znak ostrzegawczy, nawet po urodzeniu. Położne czasami znajdowały dowody na obecność maleńkiego, martwego bliźniaka przyczepionego do łożyska, na zawsze zamrożonego w aresztowanym rozwoju. Jest znany jako płód papyraceus. Położna pozbyłaby się popiołu wraz ze szczątkami martwego bliźniaka, być może z cichym ukłonem w stronę siostry lub pomocnika. Matki nie musiały wiedzieć.
Dr Peter Pharoah, emerytowany profesor zdrowia publicznego na Uniwersytecie w Liverpoolu, jest ekspertem od VTS. Zgadza się, że ryzyko powikłań w pozostałej ciąży zależy od stadium, w którym umiera bliźniak, ale dodaje: "Ważne jest również, aby wiedzieć, czy pochodzi ono z pojedynczego jaja podzielonego, czy z dwóch oddzielnych jaj. Jeśli jest to dwa oddzielne jaja, to wszelkie nieprawidłowości lub problemy z martwym bliźniakiem prawdopodobnie nie wpłyną na inne. Jeśli bliźnięta są wynikiem rozdzielenia jaj, mogą pojawić się problemy.
"Zależy to również od tego, czy bliźnięta mają wspólne łożysko, czy nie. Dzieje się tak dlatego, że jeśli jeden bliźniak bierze większy przepływ krwi, może powodować problemy, które mogą uszkodzić jedną lub obie z nich, wpływając na narządy takie jak serce, nerki lub jelita. "
W swoich badaniach dr Pharoah odkrył, że tam gdzie bliźniaki umierają w późniejszych stadiach ciąży, przewaga porażenia mózgowego u przeżywanego była ponad 50 razy wyższa niż normalnie.
Jak powszechny jest VTS? "Nie można tego wiedzieć", mówi. "Szczególnie, gdy martwy bliźniak jest widziany na skanie lub jeśli płód papyraceus znajduje się w łożysku, nie jest rejestrowany. Uważam, że powinno to zostać zarejestrowane jako śmierć, nawet jeśli umrze przed 24 tygodniami. Ważne jest, aby to zarejestrować, ponieważ może to mieć ważne konsekwencje dla żyjącego bliźniaka ".
Mogłem martwić się własną ciążą, ale skończyło mi się szczęśliwe zakończenie narodzin mojej zdrowej, młodej dziewczynki. Mimo to, było dziwne połączenie smutku i radości, gdy urodziło się moje dziecko - radość z tego, że je zrobiła, i smutek, że miała brata lub siostrę, których teraz nigdy by nie poznała. Czasami zastanawiam się, czy Adriana "tęskni" za bliźniakiem na jakimś podświadomym poziomie.
The Daily Telegraph