Najpiękniejsza historia adopcji, jaką kiedykolwiek przeczytałeś
Znalezione dziecko ... Ace - lub Kevin, jak go później nazwano - znaleziono na ciemnej, wilgotnej nowojorskiej stacji metra.
W nastroju do budującej historii dzisiaj? Coś, co przypomina ci małe cuda, które dzieją się codziennie na tej zwariowanej naszej planecie?
Rozważ to. Dwanaście lat temu Daniel Stewart był w wyjściu A / C / E z metra na Eighth Avenue w Nowym Jorku, kiedy zauważył lalkę leżącą w ciemnym kącie za bramkami. Czując żal dziecka, które straciło zabawkę, zaczął wychodzić z kołowrotów, ale coś sprawiło, że spojrzał w tył. Nogi lalki poruszyły się. W rzeczywistości był to chłopczyk o jasnobrązowej skórze. Wyglądał, jakby miał około jednego dnia i był owinięty w czarną bluzę oversize.
Daniel zadzwonił pod 911 i zadzwonił do swojego partnera, Petera Mercurio, mówiąc mu, żeby zszedł i mu pomógł. Wówczas karetka zabrała dziecko.
Peter Mercurio, który niedawno opowiedział historię adopcji swojego syna.Podczas obiadu Peter i Daniel dyskutowali o wydarzeniach dnia. W opowiadaniu dla Parents.com Peter, dramaturg, napisał, że pamiętał: "To nie koniec, dziecko nie może tak po prostu wpaść w twoje życie i zniknąć". Danny zgodził się: "Tak, prawdopodobnie pomyślimy o nim przez resztę naszego życia, powinniśmy go śledzić, abyśmy mogli co rok wysyłać mu kartkę urodzinową".
Para próbowała odwiedzić dziecko w szpitalu (jak go nazywano), ale została odwrócona. Przez winorośl usłyszeli, że babka dziecka pojawiła się, by zdobyć asa.
Ale ta informacja była błędna. Nikt nie odebrał dziecka i chociaż matka została odnaleziona, nie chciała się nim opiekować.
W końcu sąd rodzinny interweniował, aby zbadać zarzuty o zaniedbanie kryminalne przez matkę i podjąć decyzję o ustaleniach dotyczących opieki nad dzieckiem. Trzy miesiące po tym, jak go odkryto, Daniel wziął udział w rozprawie sądowej, aby wyjaśnić, co stało się tego dnia w metrze.
W ostatnim blogu do New York Times, Peter opowiada o tym, co wydarzyło się później: "Nagle sędzia zapytał:" Czy byłbyś zainteresowany adopcją tego dziecka? " Pytanie to zaskoczyło wszystkich na sali sądowej, wszyscy oprócz Danny'ego, który odpowiedział po prostu: "Tak".
Sędzia wydał rozkaz rozpoczęcia procesu tworzenia Danny'ego, a następnie Petera, opiekuna prawnego dziecka Asa.
Jedyny problem - Peter nie był konsultowany. Naturalnie, pomysł rodzicielstwa natychmiastowego przeraził go. Nie tylko nigdy nie rozmawiali o posiadaniu dzieci w trakcie ich trzyletniego związku, mieli niskie dochody i współlokatora śpiącego za ścianą działową w salonie, aby pomóc płacić czynsz. Jak napisał Piotr: "Nie wiedziałem, jak zmienić pieluchę, nie wspominając o wychowaniu dziecka. Ale tu był los, praktycznie dając nam dziecko. Jak moglibyśmy odmówić? W końcu, mój straszny umysł spędził, moje serce przejęło kontrolę, aby zapewnić mnie, że poradzę sobie z rodzicielstwem. "
Para wzięła lekcje rodzicielstwa i została poddana kontroli przez pracowników socjalnych, podczas gdy opiekowali się chłopcem, którego nazwali Kevin, jako przybranymi rodzicami. Mimo to zastanawiali się, dlaczego oni?
Podczas końcowego przesłuchania w sprawie nakazów adopcji Peter zadał sędziemu pytanie.
- Wysoki Sądzie, zastanawialiśmy się, dlaczego zapytałeś Danny'ego, czy jest zainteresowany adopcją?
"Miałem przeczucie", powiedziała. 'Czy się myliłem?' Po tym wstała z krzesła, pogratulowała nam i wyszła z sali sądowej.
To mrowienie w kręgosłupie. Ale jest jeszcze jedna piękna historia.
Minęły lata, a Peter i Daniel stali się prawnymi opiekunami Kevina. W 2011 roku, kiedy pary homoseksualne otrzymały prawo do zawarcia małżeństwa w Nowym Jorku, Kevin wpadł na pewien pomysł - dlaczego jego ojcowie nie zapytali sędziego, który przeprowadził adopcję, ożenić się z nimi? Zgłosili zapytania i dowiedzieli się, że cieszyła się z pełnienia obowiązków.
Piotr napisał: "Gdy Danny i ja zajęliśmy pozycję, aby wymienić śluby, zastanawiałem się nad nieprawdopodobnymi okolicznościami, które dostarczyły nam wszystkich do tej chwili. Nie powinno nas tam być, dwóch mężczyzn, z synem, o którym nigdy nie śniło nam się po naszej stronie, ożenkującym się z kobietą, która zmieniła i wzbogaciła nasze życie bardziej, niż kiedykolwiek by się dowiedziała. Ale byliśmy, dzięki fatalnemu odkryciu i rozsądnemu przeczuciu. "
Och kochanie, znowu płaczę.
Mimo to nie można prosić o szczęśliwsze zakończenie dla dziecka porzuconego w metrze, ani łatwo wyobrazić sobie bardziej nieoczekiwaną ścieżkę do rodzicielstwa.
Możesz przeczytać pełne relacje z historii Petera i Danny'ego na stronie Parents.com i The New York Times.