"A więc, czyja to wina?"
trzymając się za ręce
Jedną z pierwszych rzeczy, o które ludzie pytają mnie, gdy wiedzą, że przechodzimy przez leczenie niepłodności, jest (cichym, prawie przepraszającym głosem): "Więc, um ... kto to za wina?".
Chodzi oczywiście o to, który z nas jest łamany, łamany, pozwalający innemu człowiekowi na upadek, nieudany zespół, nie ma (tworzenia) życia.
Osoba zwykle szybko widzi wyraz mojej twarzy, a następnie próbuje się wycofać.
"Wina, oh, chciałeś wiedzieć, kto ma problem, er ... gdzie jest problem? Ahmm ..."
Nie ma łatwego sposobu, by zadać pytanie, które jest stosunkowo proste i oczywiste.
Chociaż zasadniczo nie jest to sprawa niczyja, często jestem zszokowany tym, jak często zadawano mi to pytanie. Nie powinienem, ponieważ wiem, że z pewnością zastanawiałem się, co to jest w przypadku innych par, które znam.
Ale czy odpowiedź zmienia coś?
Widzisz, rzecz z przypisaniem "winy" nie ma zwycięzców.
Kiedy wyjaśniłem ludziom, że pływacy mojego męża są w porządku, prawie widzę, jak z ulgą wypuszczają powietrze.
"No cóż, przynajmniej problem dotyczy ciebie", mówią dalej, wraz z jakąś okropnie niesprawiedliwą, lekko seksistowską uwagą na temat tego, jak faceci nie mogą sobie z tym poradzić, jak i kobietami, i byłoby to "miażdżenie" facet, który ma spermę z nasieniem.
Ale prawda jest taka, że nie ma znaczenia płeć - miażdżące uczucie odnosi się do każdego, kto uważa, że to one "winią" niepłodność.
Pod pewnymi względami myślę, że poradziłbym sobie z tym lepiej, gdyby to mój mąż miał "problem"; Czuję, że będę wspierał i przejęłam kontrolę nad naszymi opcjami, kochałabym go tak samo i walczyłbym o to, abyśmy stali się rodziną. (Wypowiadanie tych słów uświadamia mi, że właśnie to zrobił dla mnie mój mąż.)
Nawet jeśli jesteś "zespołem", a cała rada to "być otwartym i uczciwym" i "wspierać się nawzajem", tak naprawdę, kiedy wiesz, że jeden partner jest w porządku, a drugi nie, to prawdziwy szczep.
Zamknąłem ogromną część mojej emocjonalnej strony, obawiając się, że on pozna moje najmroczniejsze myśli, ale teraz jestem coraz lepszy w dzieleniu się nimi.
Wspomniałem wcześniej o moim lęku przed moim mężem, pozostawiając mnie na bardziej płodnej kobiecie. Oczywiście, wiem, że jest to skrajna i nieco absurdalna myśl, ale cóż mogę powiedzieć, tak myśli szalony mózg. (Zwłaszcza biorąc pod uwagę niesamowitą pracę, jaką wykonał do tej pory, oddając mi medal!)
Ludzie mówią mi ciągle, że to nie jest sposób, aby się czuć, i staram się dać sobie własną radę - której z radością przekazuję innym w podobnej podróży (ale zapomnij wziąć na siebie).
Rzeczywistość polega na tym, że opuszczam zespół, moje ciało mnie zawodzi, zawodzi nas.
Czasami myśl o moich niepowodzeniach powoduje, że wybucham zimnym potem i zaczynam odczuwać pierwsze oznaki niepokoju, że mogę przeżyć życie, nie zostając matką.
Więc jak mam przejść? Jak nauczyć się przestać obwiniać siebie za bycie członkiem drużyny szpuntowej?
Coś, co powiedział mi mój akupunktury, naprawdę utknąłem i po prostu staram się trzymać jej oświadczenia.
"Greer, bądź uprzejmy dla swojego ciała, kochaj swoje ciało, które pewnego dnia urośnie dla ciebie".
Ciało, słuchasz? Wybaczam ci.
Wybaczam ci nieregularne okresy, wzdęcia, uderzenia gorąca i wahania nastroju.
Wybaczam ci złą skórę, siniaki do badania krwi, przyrost wagi, letarg i łzy. Och, łzy.
W rzeczywistości witam wszystkie te okropne rzeczy, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, ponieważ wiem, że wszystkie będą efektem ubocznym dorastania szczęśliwego i zdrowego dziecka pewnego dnia, więc potraktuję ten okropny czas jako trening dla mojej przyszłości - jak czyjaś mama.
Wybaczam ci, że spiskowałeś z Matką Naturą, decydując, że czas jest dla nas nieodpowiedni, aby mieć jeszcze dziecko, wiedząc, że w jakiś zawstydzony, mały, chory sposób, to się uda.
W rzeczywistości myślę, że to może sprawić, że będę lepszym rodzicem.
Śledź Greer na Twitterze.
- Wiadomości Fairfax NZ