Oczekiwania kontra. Rzeczywistość Twojego dziecka zaczynającego przedszkole
To niezwykła okazja, kiedy twoje dziecko w końcu zacznie chodzić do szkoły, i przyznam się: czekałem na to długo, zanim to się wydarzyło. Moja córka zawsze potrzebowała stałej interakcji i stymulacji, a ja wiedziałem, że będzie się dobrze rozwijać w szkole, gdzie to może się stać (chyba nie jestem jedynym przyjacielem, którego potrzebuje). Ale muszę powiedzieć, że to, co myślałem, że przedszkole będzie dla niej (i dla mnie) jest nieco inne niż to, jakie jest przedszkole.
Wielu moich przyjaciół ma dzieci, które już dobrze się uczą w swoich latach szkolnych, więc wydaje mi się, że zapomniały mi ostrzec, jakie rzeczy będą wyglądać w tym pierwszym roku. Jest wiele do zrobienia, żeby ustalić rutynę, powiem ci to. Ta względnie nowo odkryta niezależność, którą odczuwało twoje dziecko, albo na jakiś czas wycofa się całkowicie (jako że dostosowują się emocjonalnie do bycia w szkole), albo wycofuje swoją paskudną głowę i powoduje, że spóźniasz się każdego dnia przez cały rok szkolny. Powodzenia z jedną z tych dwóch możliwości, nawiasem mówiąc.
Podczas gdy są dzieci, które nie mają problemu, natychmiast dostosowują się do wszystkich zmian, które zaczynają szkoła, więc wiele innych dzieci ma trudniejszy czas. Och, i zgadnij co? Rodzice też mogą mieć trudności z dostosowaniem się. Więc na to czekamy.
Tak czy inaczej, rzeczywistość tego, co dzieje się, gdy twoje dziecko zaczyna przedszkole bardzo rzadko przypomina to, czego się spodziewasz. Oto, jak moje oczekiwania spełniły się w pierwszym roku nauki dla mojej córki:
Przygotowanie rano
Oczekiwanie:
Mamy wystarczająco dużo czasu na zdrowe śniadanie, moja słodka munchkin sama się ubiera i może nawet zdążymy na opowieść lub pogawędkę, zanim pójdę do szkoły. Niesamowite!
Rzeczywistość:
Och, fajnie, wygląda na to, że ktoś zdecydował, że 5:35 jest nowym 7:00, więc teraz ledwo mogę funkcjonować. Zasypiam na kanapie, obserwując, jak moja córka bawi się swoim pociągiem, budzi się z szoku o 8:15, nie karmiąc jej jeszcze ... ani nie robiąc lunchu ... ani nie pomogła jej się ubrać. Wybiegamy 20 minut późno, po wielu wrzeszczących na siebie. Zabawa!
Poranki po upuszczeniu dziecka
Oczekiwanie:
Zrobię sobie kawę, krótko sprawdzę pocztę i Facebooka, potem wyładuję zmywarkę, złożę pranie, opracuję obiad, przygotuję obiad na ten wieczór, a może nawet upieczę trochę babeczek. Będę właścicielem tego dnia tak mocno.
Rzeczywistość:
Facebook, YouTube ... Zaczekaj, jak to już jest pora obiadowa?!?
Pora obiadu
Oczekiwanie:
( Uwaga: szkoła mojego dzieciaka pozwala im wrócić do domu na lunch, jeśli chcą, więc to jest to, co robimy. ) Dobrze jest wrócić do domu na lunch na gorący posiłek, więc zabiorę ją do domu i będziemy mieć czas na spędzenie . Docenię ją teraz o wiele bardziej, bo widzę ją mniej!
Rzeczywistość:
Nie mam czasu, aby cokolwiek zrobić. Wszystko, co robię, to chodzić tam iz powrotem, do i ze szkoły. Ona nie chce zostać w szkole na lunch, ale kiedy wraca do domu, skarży się, że się nudzi. Doskonały. Fantastyczny wybór, dzieciaku.
Urocze szkolne koncerty
Oczekiwanie:
Nie mogę się doczekać, kiedy zobaczę moją słodką dziewczynę śpiewającą z innymi dziećmi! To będzie nieznośnie słodkie, a ja podzielę się jej słodyczą w mediach społecznościowych, a ona zostanie odkryta przez agenta i ... (OK, niezupełnie, ale to naprawdę jest tak przerażające i ekscytujące, aby zobaczyć twoje dziecko występujące )
Rzeczywistość:
STOP POBIERZ SWÓJ NOS I SING !! PRZEKRACZAMY TO DO TWOJEJ LICZBY!
Wywiadówka
Oczekiwanie:
Oczywiście, właśnie wtedy nauczyciel powie nam, że nasza córka jest utalentowana.
Rzeczywistość:
To znaczy, ona przynajmniej nie jest najgorszym dzieckiem w swojej klasie. Wezmę to.
Zadanie domowe
Oczekiwanie:
Będzie mi bardzo dobrze, pomagając mojej córce nauczyć się czytać i pisać!
Rzeczywistość:
Jeśli muszę przejść przez dźwięk, który "th" sprawia jeszcze raz, mogę dźgnąć się w oczy. Ponadto, jak te problemy matematyczne są tak trudne?
Po szkole, na placu zabaw
Oczekiwanie:
To takie miłe widzieć wszystkie dzieci bawiące się razem, prawda? A my, mamy, spotykamy się i rozmawiamy, zostając przyjaciółmi i wspólnie wychodzimy na drinka. Spójrz na nas, budując naszą wioskę!
Rzeczywistość:
Dzieci spadają z małpich barów lub stają się zastraszane. Niezręczna cisza pomiędzy matkami, które się nie znają. Cichy osądzanie. Tyle cicho osądzania. Och, skąd ona się wzięła? Bardziej ciche ocenianie.
Po szkole, w domu
Oczekiwanie:
Zagramy w grę lub dwie, ona mi pomoże z kolacją, a my się połączymy! Będziemy się tak mocno wiązać!
Rzeczywistość:
TELEWIZJA. Płacz i skargi na nudę, gdy telewizor jest wyłączony. Więcej telewizji.