"Wszystkie moje marzenia o zostaniu matką powoli zanikają"
Każdego miesiąca kończę, gdy jestem przykuty do łóżka z bólem, niezdolny do pracy lub wykonywania zwykłych zajęć.
Jestem nad bólem, w jakim jestem codziennie, bez względu na to, jaki jest mój "czas miesiąca".
Jestem ponad wszystkim, którzy pytają mnie, kiedy będziemy mieć dziecko, kiedy wiemy, że może się to nie zdarzyć.
Jestem rozczarowany co miesiąc, kiedy zdajemy sobie sprawę, że to nie zadziałało, i widząc rozczarowanie w twarzy mojego męża.
Po prostu jestem na leczeniu płodności, co sprawia, że każdego dnia odczuwam mdłości, mam uderzenia gorąca, czuję się rozdęta, uczuciowa i mam podwyższoną depresję i niepokój.
Jestem ponad powiedzeniem "po prostu bądźcie pozytywni" i "stanie się to, gdy nadejdzie właściwy czas".
Przede wszystkim czuję, że nie jestem wystarczająco kobietą, aby móc począć.
Żyłem z endometriozą tak długo, jak pamiętam, jednak lekarze mi nie wierzyli i tylko mówili, że to złe okresy. Byłbym kaleką z bólu, w przypadkowych porach miesiąca. Miałem problemy z jelitami, ból podczas stosunku i zawsze czułem się nisko i zmęczony, chociaż moje wyniki z żelaza i innych krwi były w porządku.
Trzeba było lat, aby jeden lekarz słuchał i dał mi skierowanie do specjalisty. W końcu miałem operację i otrzymałem diagnozę endometriozy.
To kupiło mieszane emocje. Miałem teraz odpowiedź, ale martwiłem się, co to może oznaczać dla mojej przyszłości. Czy kiedykolwiek będę mogła mieć dzieci?
Spędziliśmy rok, próbując począć i zastanawiając się, dlaczego tak się nie dzieje, z nami jeszcze w wieku 20 lat, otrzymaliśmy kolejny cios. Ledwo jajeczkowałem. O ile normalna liczba owulacji wynosi około 40, moja była 11.
Potem miałem przyjaciół, którzy mówili mi, żebym "odpoczywał", "pozostawał pozytywny", a przynajmniej wciąż miałem "niewielką szansę".
To wcale nie pomogło. Poczułem się jeszcze bardziej samotny, ponieważ nie rozumieją smutku, przez który przechodzimy.
Wszystkie moje marzenia o zostaniu matką powoli znikają ode mnie. Chociaż wciąż mam kilka opcji do przodu, nie zawsze jest to wystarczające, aby czułem się pozytywnie.
Jestem przerażony, opłakuję coś, czego nie mam i może nigdy nie mam, ale przede wszystkim martwię się, że mój mąż skończy, jeśli nie będę w stanie sobie wyobrazić.
Nie potrafię wyrazić uczucia próbowania czasu i czasu bez rezultatów. Seks nie jest już zabawą, jest biznesem i został "zaplanowany".
Po sześciu miesiącach od "clomid szaleństwa" jestem teraz na nowym leczeniu płodności przez kolejne sześć miesięcy. Podczas gdy skutki uboczne nie są tak złe, są nadal tam i będą przez miesiące, jeśli to nie zadziała.
Zazdroszczę kobietom, które tak łatwo zajść w ciążę. Czuję się źle, że czuję nienawiść do kobiet, które zajdą w ciążę, gdy nie chcą mieć dzieci, lub nie chcą się nimi zaopiekować, kiedy oznaczałoby to dla mnie świat.
Piszę to w nadziei, że inne kobiety, które cierpią podobne uczucia, cierpią, lub obawiają się, że coś jest nie tak, znajdź lekarza ogólnego, który będzie słuchał i poświęcał czas, aby im pomóc.
Nie opuszczaj go, jeśli czujesz, że coś jest nie tak lub poczekaj, aż będzie za późno. Szukaj innych opinii, jeśli twój lekarz nie słucha.
Piszę to również w nadziei, że kobiety przechodzące przez to samo mogą być w stanie udzielić porady i podzielić się swoimi opiniami na temat strategii radzenia sobie, które zadziałały dla nich, aby pomóc innym kobietom, które czują się same.
* Nazwisko autora zostało ukryte na jej prośbę w interesie prywatności.
- Rzeczy NZ