Co robi trening snu z mózgiem twojego dziecka?
sen
Jako nowy rodzic jesteś pozbawiony snu, wyczerpany i zdezorientowany. Nacisk kładzie się na przeszkolenie twojego dziecka do snu.
Jeśli wymaga to pozostawienia dziecka płaczącego, najprawdopodobniej będzie to dla ciebie okropne - ale powiedziano ci, że będziesz robił sobie i dziecku przysługę. Możesz nawet usłyszeć, że jesteś "słaby", jeśli nie uczysz swojego dziecka tej ważnej "umiejętności", że po prostu "odkładasz to, co nieuniknione" lub, według jednej z książeczek dla dzieci, że twoje dziecko będzie miało czas trwania problemów ze snem i bezsenność, jeśli nie "nauczysz" go spać w tej chwili.
Oczywiście nie chcesz pozbawiać dziecka żadnych ważnych umiejętności - a kiedy rozpaczliwie potrzebujesz snu, jesteś jeszcze bardziej bezbronny niż zwykle. Jednak można zaufać własnej intuicji, jeśli chodzi o płacz dziecka.
Począwszy od ciąży, parzysz potężny koktajl hormonów, które chronią twoje dziecko, a ta "chemia przywiązania", jak to nazywają naukowcy i badacze, jest powodem, dla którego płacz dziecka wydaje ci się tak okropny. Twoje dziecko jest zaprogramowane biologicznie, aby wywołać opiekę, jakiej potrzebuje, i jesteś biologicznie i chemicznie zaprogramowany, by odpowiedzieć. Dlatego informacje, które ignorują płacz dziecka, są tak mylące - inne osoby mogą z łatwością rozdawać surowe rady dotyczące twojego dziecka, ponieważ nie mają tego samego połączenia chemicznego, co ty.
Na szczęście nie musisz się martwić, że pozbawiasz dziecko ważnych umiejętności reagując na jego płacz w dzień iw nocy. W rzeczywistości coraz więcej dowodów wskazuje na to, że trening snu, który wymaga od dziecka płaczu, może stanowić zagrożenie dla dobrego samopoczucia dziecka i może mieć niezamierzony negatywny wpływ na rozwój.
Pozostawienie dziecka do płaczu wywołuje reakcje fizjologiczne, które zwiększają hormony stresu: bezobjawowe niemowlęta płaczące doświadczają wzrostu częstości akcji serca, temperatury ciała i ciśnienia krwi. Reakcje te prawdopodobnie doprowadzą do przegrzania i wraz z wymiotami wywołanymi skrajnym dystresem mogą stanowić potencjalne ryzyko dla wrażliwych niemowląt.
I zamiast uczyć się umiejętności, takich jak uczenie się pływania lub jazdy na rowerze, na przykład, gdy zostawia się płacz "udaje" się, aby dziecko zasnęło samotnie, może to być spowodowane procesem nazywanym "odpowiedzią na porażkę". Według neurobiologa, Bruce'a Perry'ego, starszego członka Akademii Traumy Dzieci w Houston, kiedy ludzie czują się zagrożeni, nasze ciała zalewają się hormonami stresu i wchodzimy w "walkę lub ucieczkę". Jednak dzieci nie mogą walczyć i nie mogą uciec, więc przekazują swoje cierpienie płaczem. Kiedy niemowlęce okrzyki są ignorowane, cierpienie to wywołuje reakcję "zamrożenia" lub "pokonania", a niemowlę zamyka się (i śpi).
Mogą również istnieć długotrwałe emocjonalne skutki pozostawiania dzieci do płaczu. Dzieci potrzebują naszej pomocy, aby nauczyć się regulować swoje emocje, co oznacza, że kiedy reagujemy i łagodzimy ich płacz, pomagamy im zrozumieć, że kiedy są zdenerwowani, mogą się uspokoić. Z drugiej strony, gdy niemowlęta są same, aby płakać, nie zdają sobie sprawy, że mogą regulować własne emocje.
Istnieją również przekonujące dowody na to, że podwyższony poziom hormonów stresu może powodować trwałe zmiany w odpowiedziach stresowych rozwijającego się mózgu niemowlęcia. Zmiany te wpływają na pamięć, uwagę i emocje oraz mogą wywoływać podwyższoną odpowiedź na stres przez całe życie, w tym predyspozycje do późniejszych zaburzeń lękowych i depresyjnych.
Angielska psychoterapeuta Sue Gerhardt, autorka książki " Why Love Matters: How Affection Shapes of Brain's Brain" wyjaśnia, że kiedy dziecko jest zdenerwowane, podwzgórze wytwarza kortyzol. W normalnych ilościach kortyzol jest w porządku, ale jeśli dziecko jest narażone na zbyt długie lub zbyt częste sytuacje stresowe (np. Pozostawione do płaczu - istnieją dowody, że tak się nie dzieje, gdy płaczące dziecko jest trzymane i pocieszane), mózg zostaje zalany kortyzolem, a następnie będzie go albo nadmiar, albo pod jego wpływem, gdy dziecko będzie narażone na stres. Zbyt dużo kortyzolu wiąże się z depresją i lękiem; zbyt mało jest związane z emocjonalnym dystansem i agresją.
Dobra wiadomość jest taka, że reagując na twoje dziecko, tak samo, jak mówi ci serce, nie tylko pomagasz jej czuć się bezpiecznie, ale także twoje kochające interakcje wzmacniają niedojrzały mózg twojego malucha dla rozwoju emocjonalnego i neurologicznego. Dostrojenie się do dziecka i reagowanie na jej sygnały pomaga jej w regulowaniu się, w poczuciu bezpieczeństwa i eliminacji toksycznych hormonów stresu, dając jej zdolność do zdrowej regulacji stresu w późniejszym życiu.
Jeśli czujesz presję, by spać, trenuj swoje dziecko, pamiętaj: jeśli jej sen nie stanowi dla ciebie problemu, to nie stanowi to problemu. Jednakże, jeśli czujesz, że musisz dokonać zmian, istnieją delikatne sposoby, aby pomóc dziecku spać bez łez, dla twojego dziecka i dla ciebie.