Straszne dwójki nie straszne - były niesamowite

Zawartość:

Moja córka właśnie skończyła 2 lata, ale od jakiegoś czasu wystawia teraz na widok "potworności" związanej z maluchami (zwanymi też "okropnymi dwójkami"). Niedawno robiliśmy szybki postój ("szybki" - tak, prawda!) W Trader Joe, kiedy poprosiła o wodę w swoim małym kubku. Delikatnie powiedziałem jej, że nie, nie mają fontanny i podali jej szklankę z wodą już napełnioną wodą. Jej reakcja sprawiła, że ​​temperatura w moim ciele podskoczyła do krępujących stopni, gdy pisnęła na samym szczycie jej maleńkich płuc i zawołała: "NIE, POTRZEBUJĘ WODY W MOIM CUUUUUUUUUUUUU". Dała młodym Mariah Carey bieg za jej pieniądze z jej impromptu wydajność i czułem, że klienci wokół nas unikają kontaktu wzrokowego i potajemnie oceniają moje umiejętności rodzicielskie, gdy przechadzaliśmy się przez dział produkcji. Mój mały, 23-funtowy 2-latek może w każdej chwili zmienić się w Niesamowitego Hulka, nie troszcząc się nawet, gdzie jest ani z kim jest. Ona wysysa życie ze mnie i mojego partnera, a potem trochę. A jednak, co dziwne, nasze serca coraz bardziej ją przepełniają, gdy mija każdy dzień.

Jak dziwne, niekonsekwentne i społecznie nieporadne maluchy, istnieje powód ich dzikiego zachowania. Maluchy uczą się nawigować po świecie i potwierdzać swoją niezależność, a po raz pierwszy doświadczają intensywności swoich emocji. To może być dość przytłaczające. Gdy uczą się radzić sobie ze swoimi uczuciami, przechodzą od bardzo wysokiego jako latawiec, do krzyczącego i kopiącego nisko, w zaledwie kilka sekund. Dr Harvey Karp, pediatra i autor najszczęśliwszego malucha w bloku tłumaczy barbarzyńskie zachowanie małych dzieci na WebMD: "Stajemy się mniej elokwentni, mniej cierpliwi, mniej logiczni. Nazywamy to "idąc małpą". Maluchy zaczynają "małpę", a kiedy się denerwują, naprawdę idą "Jurassic" na ciebie. Zamieniają się w tych prymitywnych małych jaskiniowców. "Więc moje małe dziecko jest szalone, tak, nietypowe? Nie, ale ona na pewno codziennie nas napędza bananami.

Moja córka budzi się każdego ranka o świcie z planem, jak się wydaje, wywierać jak najwięcej energii, dopóki się nie wywróci. Ona wstanie, wskakuje na nasze łóżko, podczas gdy ja i mój partner wciąż śpimy, a potem uciekamy do salonu, żeby zrobić, kto wie co. Kiedy jeden z nas potknie się z łóżka, włączamy światło, by stwierdzić, że huragan prześlizguje się przez dom, rzucając kredkami i blokami po podłodze, rozdzierając kartki z książkami, zmieniając kanapy na kanapie i rozbierając lalki. To niesamowite, ile szkód może zrobić w mniej niż minutę. Reszta dnia to cykl destrukcji, przy słabych próbach, aby dom wyglądał na prezent, dopóki nie poddam się i nie ulegnę katastrofie.

Kiedy siedzi cicho, a odgłos kroków i szumu zamiera, zwykle oznacza to, że dzieje się coś złośliwego. Wczoraj znalazłem, jak wkłada chusteczki do malowania między stronami swoich książek, całkowicie marnując cały pojemnik chusteczek, które właśnie kupiłem, i mocząc przez strony książki, aż zamieniły się w papkę. Dwa tygodnie temu znalazła moje klucze i próbowała "odblokować" wszystkie drzwi w domu, zostawiając zadrapania na ścianach i drzwiach otaczających gałki. Nawet nie zaczynaj mnie od tego, co się stanie, gdy zniknie za rogiem z kredką. Czasem potajemnie siedzę sam w ciszy przez dodatkową chwilę, wchłaniając ciszę, wiedząc, że nieuchronnie wkroczę do innego wraku do naprawy.

Oprócz "destrukcyjnego", "maluch" powinien również być synonimem "napadu złości". Każdego dnia moja córka rzuca co najmniej pięć napadów złości na najbardziej nierozsądne i dziwaczne rzeczy. Dziś w porze lunchu była zdenerwowana, gdy zobaczyła awokado na talerzu (jedzenie, które zazwyczaj uwielbia, ale małe dzieci mogą być wyborne). Powiedziała mi, że nie chce jej awokado i rzuciła nim na podłogę, klasyczny ruch malucha. Kiedy przystąpiłem do wrzucania brudnego awokado do kosza na śmieci, ona rzuciła się na mnie na Jurassic i krzyknęła: "CHCĘ MY AH-OH-KAH-DOE!" I próbowała szaleńczo przekopać się przez śmieci. Łzy wyskoczyły jej z oczu, a potem niesłyszalne krzyki i rzucanie kończynami. Starałem się jak najlepiej wyjaśnić, że nie powinieneś mówić, że nie chcesz czegoś i rzucić go na ziemię, jeśli naprawdę chcesz. Mogłem dobrze wytłumaczyć jej teorię względności, ponieważ ona nie wchłonęła niczego przez swoje wycie.

Potem są ciosy, które rzuca, kiedy chce, żebym czytała bajki na dobranoc, z wyłączonymi światłami, ale nie potrafię czytać w ciemności, bo nie widzę; lub kiedy chce prowadzić samochód, ale nie może nawet zobaczyć deski rozdzielczej i nie ma prawa jazdy, i tak dalej, i tak dalej. Wyjaśnianie nawet najmniejszych drobiazgów logiki maluchowi wydaje się czasem bezsensowne, zwłaszcza gdy krzyczą prosto w twarz przez pięć minut. Wciąż jest mała szansa, że ​​wiedza, którą im przekazujesz, będzie coraz bardziej cywilizowana. Ale ta podróż jest wyczerpująca.

Mówiąc o wyczerpaniu, wychowywanie malucha naprawdę zbiera żniwo na drogiej starej mamie i tacie. Mój partner i ja jesteśmy stosunkowo młodymi i energicznymi rodzicami w połowie lat dwudziestych. Poświęcam moje dni na pobyt w domu, aby ją ścigać i upewnić się, że pozostała przy życiu. Można by pomyśleć, że bylibyśmy idealnymi kandydatami do wychowania tego żywiołowego okazu, ale mamy także nasze niedociągnięcia. Moje plecy bolą każdego dnia od skulania się pod łóżkami, aby znaleźć swoje zabawki i czołgać się jak koń, gdy siedzi na szczycie mojego grzbietu krzycząc: "Podnieś się!" Mój partner zawsze komentuje, jak jest śpiący, kiedy budzi go o 5 : 30 rano, żądając zimnej szklanki mleka, zanim słońce wzejdzie. Czasami walczymy o ostatnią kroplę kawy w garnku, dopóki nie zgodzimy się na zrobienie nowego. Ona wysysa czystość z nas do punktu, w którym jesteśmy nudni w porównaniu do naszych bezdzietnych przyjaciół. Większość nocy, w tym weekendy, jak tylko 10 wieczorem przewija się i nasze dziecko jest znokautowane w łóżeczku, możesz nas znaleźć leżąc na kanapie przed telewizorem na wpół uśpionym z alkoholem w dłoni. Mówiąc o tym, nigdy tak naprawdę nie wiesz, jak ważne jest spożywanie alkoholu i kawy, dopóki nie poradzisz sobie z małym dzieckiem.

Jednak w całej swojej destrukcyjnej i buntowniczej naturze nasze maluch jest dla nas niesamowitym prezentem. Za tą zieloną skórką jest ktoś, kto ma własny umysł. Jej biegi poruszają się w szybkim tempie, a jej emocje są tak intensywne, że zmusza nas do zatrzymania się i poczucia ich przy sobie. Dorośli już nauczyli się radzić sobie z wzlotami i upadkami życia do tego stopnia, że ​​odsuwamy emocje, a nawet ignorujemy trudną sytuację innych. Ale przypomina mi się, jak słodka może być niewinność i prostota życia przez oczy malucha, kiedy moja córka słyszy mnie, krzycząc z bólu, kiedy ściskam palec u nogi i zatrzymuje to, co robi, żeby pocałować moją nogę. Może być najbliższa prymitywnej małpie człekokształtnej, ale demonstruje sympatyczne, ludzkie połączenie, o którym dawno zapomniałem.

Czuje tak silnie jej złość i smutek, ale wraz z piekielnymi napadami złości wzrasta poczucie radości, która jest tak zaraźliwa, że ​​podnieca nawet obcych. Nigdy nie widziałem nikogo, kto byłby tak twardy jak moja córka, gdy zobaczy Elmo lub Curiousa George'a. Ona dostaje super podekscytowany w sklepie spożywczym, kiedy może umieścić przedmioty na ruchomym pasie kasy. Przyciski ekscytują ją bez końca - przyciski windy, przyciski zdalnego sterowania, przyciski z przestarzałych telefonów komórkowych - ona jest tylko jedną prasą od czystej radości. Chociaż dość często się wkurza, dziwne i przyziemne rzeczy w życiu mogą ją zadowolić.

Życie w oczach malucha to piekło emocjonalnej kolejki górskiej, ale wysokie wartości są warte upadków. Kiedy w końcu idzie spać w nocy (nie bez kolejnego epickiego załamania, czy czterech), spokojny spokój na jej policzkach jest prawie zbyt trudny do uwierzenia. Zapewnia tak wiele emocji i adrenaliny dzień w dzień; Niemal chcę obudzić śpiącą bestię, tylko po to, żeby utrzymać mnie na palcach dłużej. W zwięzłości, jaką jest zajście w ciążę, część mnie już czuje nostalgię za tymi wysokimi energiami, wyjątkowo małżeńskimi dniami. Nie chciałbym widzieć prostoty życia przez jej oczy, a ja już potajemnie ukrywam w jej sercu wspomnienia jej pocałunków i napadów złości. Więc tak, jest prymitywną istotą, która wieje wszystko nieproporcjonalnie, ale jest tak warta miłości i szczęścia, które powróciła do wszystkich wokół siebie.