Zaburzenia koordynacji rozwojowej w twoim 1 roku życia
W tym artykule
- Zaburzenia koordynacji rozwojowej u 1-latka
- Przyczyny zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
- Objawy zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
- Leczenie zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
Jeśli twoje dziecko wydaje się wyjątkowo niezdarne i nieskoordynowane, może to być "niezdarny syndrom dziecka". Objawy Zaburzenia Koordynacji Rozwoju (DCD) u małych dzieci mogą się wahać od trudności w wykonywaniu prostych zadań po problemy z poruszaniem i koordynacją. Fizjoterapia, terapia zajęciowa i wychowanie fizyczne są częścią leczenia.
Czy podejrzewasz, że twoje dziecko ma zaburzenie uczenia się? Zapoznaj się z przewodnikiem i lepiej przygotuj się na radzenie sobie z opóźnieniami rozwojowymi u Twojego dziecka.
Zaburzenia koordynacji rozwojowej u 1-latka
Zaburzenia koordynacji rozwojowej (DCD) lub "Zespół niezdarnego dziecka" można zdefiniować jako brak koordynacji między tym, co umysł chce zrobić, a zdolnością ciała do realizacji tych intencji. Kiedy dziecko spóźnia się w osiągnięciu kamieni milowych, takich jak siedzenie, chodzenie, stanie i mówienie, może to być spowodowane zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak zespół zaburzeń koordynacji rozwojowej (DCD), zwany również dyspraksją. Ludzie z tym zaburzeniem na ogół mają normalną inteligencję, ale ponieważ nie ma koordynacji między umysłem a ciałem, mogą natknąć się na nieinteligentne lub niepełnosprawne umysłowo. Ten stan może prowadzić do niskiej samooceny i izolacji społecznej u dzieci.
Przyczyny zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
Badacze sądzą, że dyspraksja u dzieci może być związana z opóźnionym rozwojem mózgu. Osoby z dyspraksją zasadniczo nie mają innych poważnych problemów medycznych, które mogłyby wyjaśnić to zaburzenie. Chociaż inne schorzenia, takie jak upośledzenie umysłowe lub zaburzenia deficytu uwagi, nie są ze sobą powiązane, DCD może wystąpić z tymi zaburzeniami. Przedwczesne porody i stresujące porody również wiązały się z tym zaburzeniem.
Objawy zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
Objawy dyspraksji u niemowląt pojawiają się wkrótce po urodzeniu. Maluchy z DCD mają problem z uczeniem się ssania a nawet połykania mleka. W miarę starzenia się mogą trwać dłużej, niż się spodziewano, aby osiągnąć etapy, takie jak przewracanie się, siedzenie, stanie, czołganie się i chodzenie. Mogą również mieć trudności w wykonywaniu prostych zadań, takich jak uczenie się jedzenia przy użyciu sztućców lub zabawek z zabawkami, które wymagają koordynacji, takich jak układanie klocków itp. Starsze dzieci mogą mieć problemy z poruszaniem i koordynacją, które są głównymi objawami tego zaburzenia. Dzieci z dyspraksją często wydają się niezgrabne i niezdarne, ponieważ mają tendencję do upuszczania przedmiotów i wpadania na przedmioty, i często się przewracają.
Leczenie zaburzeń koordynacji rozwojowej u małych dzieci
Leczenie DCD obejmuje połączenie terapii zajęciowej, fizjoterapii, treningu umiejętności społecznych i regularnych ćwiczeń. Terapia zajęciowa pomaga dziecku opanować codzienne czynności i wykonywać trudne zadania, takie jak pismo ręczne, funkcja ręki, percepcja itp. Fizjoterapia może pomóc w sile, elastyczności, wytrzymałości i zwinności. Aktywność fizyczna jest kolejnym bardzo ważnym aspektem leczenia dzieci cierpiących na zaburzenia koordynacji rozwoju (DCD). Pomaga dziecku rozwijać koordynację i równowagę. Generalnie dzieci cierpiące na dyspraksję są niezdecydowane i unikają interakcji społecznych. Aktywność fizyczna zapewni im wytrzymałość, aby nadążyć za rówieśnikami, a także pomoże zapobiegać otyłości.
Objawy Zaburzenia Koordynacji Rozwoju (DCD) nigdy tak naprawdę nie znikają, ale można je kontrolować za pomocą właściwej terapii. Jako rodzice możesz współpracować z terapeuta dziecka, regularnie ćwicząc w domu. Uczenie się tych umiejętności wymaga praktyki i cierpliwości, zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców.