Płacz w nocy: karmienie piersią po wykorzystywaniu seksualnym
karmienie piersią
Ta mama wiedziała, że mantra "piersi jest najlepsza", ale niewinny akt karmienia dawał przerażające wspomnienia.
Późną nocą usiadłem znużony w łóżku, przywiozłem moje krzyczące czterotygodniowe dziecko do piersi i skrzywiłem się, gdy się zatrzymał. Moje ciało bolało od ciężkiego porodu i ataku mastitis, nie spałem dłużej niż kilka godzin w nocy od przyjazdu mojego syna, a mój umysł był tak zamglony, że nie mogłem sobie przypomnieć, który to dzień.
Czułem się zdruzgotany i miałem nadzieję, że retrospekcje zostawią mnie samego, tylko tego jednego. Ale w ciągu kilku chwil od rozpoczęcia karmienia wspomnienia przejęły mój umysł, tak jak od pierwszej chwili, kiedy karmiłem piersią noworodka.
Tygodnie emocjonalnej udręki zebrały żniwo i zacząłem płakać. Spojrzałem na moje niemowlę, które ssało z zadowoleniem i nie mogło znieść jego obecności przez sekundę dłużej. Drżącymi dłońmi zmusiłem małego do odstąpienia, powodując, że zaczął protestować.
Uścisnąłem męża i zignorowałem jego oszołomiony wyraz, gdy wepchnąłem do niego naszego syna. Potem zwinąłem się w kłębek i uderzyłem pięściami w głowę, próbując pokonać okropne wspomnienia.
Kiedy moje piersi rozwinęły się we wczesnym wieku ośmiu lat, zostałem molestowany przez lekarza, który twierdził, że tylko sprawdzał, czy normalnie się rozwijam. Nadużywanie pozbawiło mnie kontroli nad moim ciałem; wpadło to na zły pomysł, że moja klatka piersiowa była wspólną własnością każdego mężczyzny, którego dotykał tak długo, jak długo czuł się usprawiedliwiony.
To było coś, co wzmacniało się wielokrotnie, gdy się starzałem. W szkole podstawowej usłyszałem szepty o moich "wielkich cycach", a podczas gonitw gry chłopcy opracowali przerażającą technikę walki polegającą na zbliżaniu się do mnie od tyłu, aby ich ręce musnęły boki moich piersi.
Mój pierwszy chłopak na uniwersytecie uważał za histerię ściskanie moich piersi, dopóki nie zacząłem krzyczeć z bólu. W nocnych klubach mnie też obmacywali dziwni mężczyźni, którym udało się zniknąć w tłumie, zanim mogłem się odwrócić i skonfrontować ich.
Przez większość mojego życia zamieszanie, wstyd, gniew i bezradność otaczające te ataki były zbyt ciężkie do zniesienia, więc wepchnęłam je głęboko. Jednak wszystko wybuchło niespodziewanie w chaosie i wyczerpaniu stania się nową mamą.
Ilekroć mój syn się trzymał, wydawało mi się, że moje ciało było używane, jeszcze raz, przez innego mężczyznę dla własnej satysfakcji. Intelektualnie zrozumiałem, że mój noworodek jest zależny od mojego mleka, aby przeżyć, ale ta wiedza nie powstrzymała retrospekcji ani nie zmniejszyła niechęci i niepokoju, które przytłaczały mnie podczas każdej karmy.
Przed porodem dowiedziałem się o fizycznych i emocjonalnych zaletach karmienia piersią i planowałem to zrobić przez co najmniej rok. Zatrzymanie się po czterech tygodniach sprawiło, że poczułem się jak zła matka; Zastanawiałem się, czy jestem słaby i samolubny, aby pozwolić, że moje problemy z wykorzystywaniem pozbawią moje dziecko i mnie piękną więź z piersią.
Ku mojemu zaskoczeniu, w przeciwieństwie do tego, czego nauczyłem się na zajęciach z laktacji, przejście na formułę ułatwiło więź z nim.
Byłem bardziej zrelaksowany, mogłem się uśmiechać i patrzeć z miłością na mojego chłopca, trzymając go w ramionach z butelką.
Kiedy mój syn miał pięć miesięcy, zacząłem pracować z terapeutą, aby naprawić moje emocjonalne blizny i odzyskać poczucie własności mojego ciała.
Zanim urodził się mój drugi syn, byłam gotowa ponownie spróbować karmić piersią. Niestety, nadal mi się to nie podobało, ale udało mi się to znieść za pomocą przenośnego odtwarzacza DVD i aktywnego dwulatka, by rozproszyć. Czasami powracały retrospekcje, a ja wybuchałam łzami i niecierpliwie czekałam, aż moje dziecko skończy karmić.
Mimo to byłem w stanie przetrwać z karmieniem piersią przez 26 miesięcy, przy wsparciu mojej rodziny i terapeuty.
Minęły już prawie dwa lata, odkąd przestałem laktować. Przez większość dni jestem tak pochłonięty treningiem nocników, szkolnymi pick-upami, robieniem kolacji i niezliczonymi innymi obowiązkami rodzicielskimi, że nie oszczędzam myśli na karmienie piersią.
Ale czasami, kiedy stosuję maść na receptę na zaczerwienioną i swędzącą skórę mojego pięcioletniego chłopca, odczuwam ukłucie winy i zastanawiam się, czy otrzymanie znacznie mniejszej ilości mleka matki jest powodem, dla którego ma wyprysk, a jego młodszy brat nie .
Czasami wzdrygam się, gdy moi synowie obejmują mnie nagle od tyłu, co jest kolejnym frustrującym przypomnieniem, że wciąż mam problemy z nadużyciami.
Ale cieszę się, że pomimo moich zmagań, obydwaj mali chłopcy zapalają się, kiedy wchodzę do pokoju i jestem pierwszą osobą, do której zwracają się, by się przytulić.
Cieszę się, że chociaż sprawcy z mojej przeszłości dokonali spustoszenia w moim zdrowiu psychicznym i związkach karmiących piersią, nie mieli siły, by zniszczyć miłosne więzi, jakie mam z moimi dziećmi.
Chociaż nie byłem w stanie docenić tego, kiedy byli noworodkami, moi synowie dali mi szansę na wykorzystanie moich piersi w sposób pielęgnacyjny, do którego były przeznaczone. Karmienie piersią nie zadziałało tak, jak się spodziewałem, ale jestem wdzięczny, że otworzyło drzwi do rozpoczęcia leczenia z powodu urazu seksualnego.
Aby uzyskać informacje o nadużyciach i urazach, skontaktuj się z Lifeline (13 11 14).
Ten artykuł po raz pierwszy pojawił się w Sunday Life.