Problem niepłodności, który jest mało znany
Czasami zespoły medyczne mają długą nazwę, zanim zostaną w pełni zrozumiane.
Przyjmij zespół policystycznych jajników lub PCOS, który dotyka aż 10 procent kobiet w wieku rozrodczym, często pogarszając ich płodność.
Ale nie wszystkie z tych kobiet mają policystyczne jajniki, co może prowadzić do błędnej diagnozy. Okazuje się, że cysty - worki płynne na jajnikach - są tylko jednym przejawem złożonej choroby hormonalnej.
Po raz pierwszy opisany w 1935 r. PCOS początkowo nazywał się zespołem Stein-Leventhala, dla dwóch amerykańskich ginekologów, którzy go zidentyfikowali, dr Irvinga F. Steina Seniora i dr. Michaela L. Leventhala. Uznali, że torbiele jajników mogą przerywać owulację i powodować niepłodność u znacznej liczby kobiet.
Nieregularne cykle miesiączkowe i trudności w zajściu w ciążę należą do najczęstszych objawów, będących efektem pęcherzyków jajnikowych, które nie dojrzewają do końca i do uwolnienia komórek jajowych. Kobiety dotknięte chorobą często mają powiększone jajniki i, gdy miesiączka występuje, przedłużają krwawienie.
Z biegiem czasu może powstać więcej cyst - spuchniętych pęcherzyków. Na egzaminie USG przypominają ciąg pereł rozciągniętych nad powierzchnią jajnika. Jednak niektórzy eksperci uważają, że torbiele są wynikiem, a nie przyczyną tego zespołu.
"Czy stan rozpoczyna się w jajnikach nie jest pewne", powiedział dr R. Lucidi, ekspert od PCOS na Virginia Commonwealth University.
Rzeczywiście, u kobiet z niewielkimi torbielami jajników lub bez nich można zdiagnozować PCOS. Zgodnie z tak zwanymi kryteriami rotterdamskimi kobieta z dowolnymi dwiema z poniższych osób może mieć taki stan:
- Objawy podwyższonego poziomu androgenów lub męskich hormonów płciowych, które mogą obejmować trądzik, nadmierne owłosienie, a czasem wypadanie włosów typu męskiego.
- Nieregularne miesiączki, o przedłużonym okresie między cyklami.
- Dwanaście lub więcej torbieli pęcherzykowych na jajnikach, jak widać na USG.
Lucidi i inni sugerują, że oporność na insulinę może być czynnikiem odpowiedzialnym za odmienne objawy PCOS.
U osób opornych na insulinę hormon nie przenosi skutecznie glukozy z krwi do komórek organizmu, aby można go było wykorzystać do wytwarzania energii. Wraz ze wzrostem poziomu glukozy we krwi wytwarza się więcej insuliny, aby ją obniżyć.
Nadmiar insuliny sprzyja gromadzeniu tłuszczu i może prowadzić do zwiększenia masy ciała i otyłości. Około połowa amerykańskich kobiet z PCOS jest otyłych. Insulina może również stymulować jajniki do produkcji androgenów.
Ale podobnie jak niektóre młode kobiety z dużą liczbą torbieli jajnika nie mają PCOS, niektóre kobiety z zespołem metabolicznym i insulinoopornością są chude.
PCOS ma tendencję do grupowania się w rodzinach, z predysponującymi genami przekazywanymi od któregokolwiek z rodziców do córek i synów. U zakażonych mężczyzn wczesne łysienie lub nadmierne owłosienie może być oznaką, że geny zostały odziedziczone. U kobiet objawy mogą być bardzo łagodne lub rozległe.
Niektórzy eksperci uważają, że podstawową wadą może nie być insulinooporność, ale dysregulacja hormonalna przez podwzgórze. Ten mały region u podstawy mózgu wytwarza hormony stymulujące przysadkę mózgową, co z kolei wpływa na narządy w całym ciele.
U większości kobiet z PCOS przysadka mózgowa produkuje nadmierne ilości hormonu luteinizującego, który podobnie jak insulina może stymulować jajniki do wydzielania androgenów, zgodnie z wytycznymi opracowanymi przez dr. Roberta L Barbieri, szefa położnictwa i ginekologii w Brigham i Szpital dla kobiet w Bostonie.
Gdy powiększają się pęcherzyki jajnikowe, kobiety z PCOS wytwarzają także wysoki poziom estradiolu, ale niski poziom progesteronu, co skutkuje grubą wyściółką macicy, a wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko raka endometrium.
Nie ma lekarstwa na PCOS, a najlepsze podejście do leczenia jest zindywidualizowane, w zależności od celów każdego pacjenta, powiedział Lucidi.
W przypadku kobiet z długimi przerwami między miesiączką lub nadmiernym owłosieniem lub obu, środki antykoncepcyjne zawierające estrogen i progestynę są stosowane w celu regulowania cyklu miesiączkowego i hamowania produkcji androgenów.
Często spironolakton lekiem do pomiaru ciśnienia krwi podawany jest również w celu przeciwdziałania trądzikowi i nadmiernemu owłosieniu wywołanemu przez androgeny u dorosłych kobiet.
Dla kobiety próbującej zajść w ciążę potrzebny jest inny schemat. Dwa leki, klomifen i letrozol, są zwykle przepisywane w celu stymulowania owulacji. Oba leki powodują, że przysadka wydziela hormon folikulotropowy (FSH), który wzmaga wzrost drobnych pęcherzyków, a zatem może wywołać owulację.
Barbieri zauważyła, że "większość kobiet z PCOS, które przechodzą indukcję owulacji, zaczyna karmić dzieci." Być może najbardziej wymagająca terapia polega na redukcji masy ciała. Utrata 10 procent masy ciała może skutkować bardziej regularnymi cyklami menstruacyjnymi i obniżonym poziomem testosteronu, pisał Barbieri.
Dla kobiet z PCOS, najbardziej skuteczną dietą dla osiągnięcia i utrzymania utraty wagi jest niska zawartość węglowodanów, a nie niska zawartość tłuszczu.
Bez skrajności kobiety z PCOS powinny ogólnie zmniejszyć spożycie węglowodanów, a zwłaszcza unikać cukrów i rafinowanych węglowodanów (biały chleb, biały ryż i wszystko, co zostało pozbawione naturalnego włókna lub wykonane z rafinowanej białej mąki).
Zamiast tego powinni wybierać produkty o wysokiej zawartości błonnika wykonane z pełnego ziarna, jak najbardziej nieprzetworzone. Zaleca się im również unikanie samodzielnego spożywania pokarmów bogatych w węglowodany i wydzielanie ich w ciągu dnia w celu powstrzymania wzrostu poziomu insuliny. Przydatne jest również spożywanie czterech lub więcej małych posiłków zamiast kilku dużych każdego dnia.
Regularne umiarkowane lub energiczne ćwiczenia wykonywane pięć lub więcej razy w tygodniu są ważną częścią reżimu.
- New York Times