9 powodów, dla których cierpienie po depresji poporodowej nie powoduje złej mamy
Depresja poporodowa (PPD) jest co najmniej trudnym doświadczeniem. Nie tylko musisz radzić sobie z ciężarem tych przytłaczających uczuć (które nie mogą być niczym nieugiętym), ale musisz to zrobić, odzyskując od fizycznego urazu porodu, będąc pozbawionym snu, dbając o nowe życie i dostosowywanie się do zmiany tak drastycznej jak rodzicielstwo. Dlatego tak ważne jest zrozumienie wszystkich powodów, dla których PPD nie czyni z ciebie złej mamy.
Pomimo tych z nas, którzy walczą ze stygmatyzacją (lubimy się nazywać Warrior Moms), mit, że nowe matki powinny być tylko radosne (zmęczony, pewny, ale nadal radosny), nadal jest bez końca uwieczniany. Nie tylko masz do czynienia z depresją o podłożu hormonalnym, ale jednocześnie masz poczucie, że nie żyjesz w społeczeństwie, co oznacza bycie nową matką, lub jak powinieneś czuć się teraz. jesteś nową mamą. To idealna burza, naprawdę taka, z którą łatwo można się zatracić.
Mam szczęście, jeśli chodzi o moje doświadczenia z PPD. Moja położna była w stanie zidentyfikować oznaki depresji i lęku przedporodowego na tyle wcześnie, że dostałam się do programu leczenia, gdy byłam jeszcze w ciąży. Nie byliśmy do końca pewni, czy opracuję PPD po narodzinach mojego syna, ale wiedziałem, że jestem bardziej zagrożona, biorąc pod uwagę moją depresję w okresie prenatalnym. Kiedy PPD uderzyło, zostałem umieszczony w grupie wsparcia z sześcioma innymi kobietami, a mój pracownik socjalny i psychiatra rozmawiali ze mną szeroko o tym, czy powinienem przyjmować leki. Podczas tego całego procesu przeżyłem wiele chwil, kiedy poczułem się winny, myśląc, że nie jestem matką, którą sobie wyobrażałem. Z czasem i leczeniem byłem w stanie zrozumieć, że nie jestem złą mamą cierpiącą na tę chorobę.
Nie jestem pewien, czy uwierzyłbym, że ktoś mówi mi, że bez mojego leczenia, ale myślę, że warto to powtarzać, niezależnie: nie jesteś złą matką, jeśli cierpisz na PPD, a oto tylko kilka powodów:
Możesz cierpieć z powodu PPD i wciąż kochać swoje dzieci
Kiedy miałem drugie dziecko, pamiętam, jak odczuwałam ulgę, gdy poczułam natychmiastowe połączenie z nim. Cierpiałam na depresję prenatalną, a moim największym strachem była nieuchronna niemożność związania się z moim synem, kiedy się urodził. Ten strach ucichł, ponieważ uświadomiłem sobie, że go kocham na kawałki. Mój PPD rozwinął się jednak, około czterech do sześciu tygodni później, ale PPD nie powstrzymało mnie od kochania mojego syna. Nie, te dwie rzeczy są bardzo wzajemnie wykluczające się i nie mają żadnego związku.
Możesz mieć problemy z klejeniem ze swoim nowym dzieckiem i nadal być dobrą mamą
Z drugiej strony, bycie emocjonalnie obecnym dla twojego 6-dniowego dziecka nie jest w rzeczywistości absolutnie konieczne, tak samo winne, jak może się wydawać, że nie jesteś w stanie. Najwyraźniej wszyscy chcemy mieć więź z naszymi dziećmi, ale tak długo, jak na początku zapewniacie potrzeby życiowe, a inni w waszym życiu mogą wam pomóc, wasze dziecko będzie w porządku.
Możesz mieć PPD i upewnić się, że Twoje dzieci są właściwie zadbane
W większości przypadków PPD nie całkowicie was obezwładnia. Zdecydowana większość kobiet, które znam, które cierpiały na PPD, nadal zapewniało ich dzieciom potrzeby życiowe, jednocześnie pracując nad depresją.
Nie jesteś depresją
Uważam, że jest to jeden z najtrudniejszych fragmentów, które naprawdę można uzyskać, gdy cierpisz na PPD (lub jakąkolwiek depresję, o to chodzi). Tak jak powiedziałem wcześniej, depresja leży w tobie. Mówi ci, że jesteś okropną matką i mówi ci, że zawodzisz i mówi ci, że nie możesz być porządnym rodzicem, ale zdecydowanie kłamie. Ty. Są. Nie. Twój. Choroba.
PPD jest wyzwalane przez zmiany hormonalne, a nie miłość, którą masz dla swoich dzieci
Według Kliniki Mayo ogromny spadek poziomu estrogenu i progesteronu w organizmie, który ma miejsce po porodzie, jest czynnikiem przyczyniającym się do wystąpienia PPD. I rzeczywiście, jeśli 15% wszystkich nowych matek doświadcza pewnego rodzaju zaburzeń nastroju po porodzie (minimum), musisz wiedzieć, że zdecydowanie najbardziej jest fizyczny składnik choroby, który jest całkowicie poza twoją kontrolą.
Te myśli o swoim dziecku, które stają się bolesne, nie oznaczają, że będziesz krzywdzić swoje dziecko
Intrygujące myśli są niezwykle powszechne w przypadku większości nowych matek, wynika z badania Mayo Clinic, które ukazało się w czasopiśmie Journal of Clinical Psychology in Medical Settings. Mogą być całkowicie wyniszczające, szczególnie gdy są powiązane z PPD. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że posiadanie tego błysku upuszczenia dziecka na chodnik, gdy próbujesz umieścić je w foteliku samochodowym, nie oznacza, że zamierzasz to zrobić. I tak, podaję ten przykład, ponieważ był to ten, którego miałem obsesję po narodzinach mojego dziecka.
PPD jest znacznie częstsze niż myślisz
Postpartum Progress, dobrze znana strona internetowa, która propaguje i dostarcza informacji osobom cierpiącym na zaburzenia nastroju poporodowego, twierdzi, że całkowita liczba kobiet cierpiących na PPD jest znacznie wyższa niż 15% w raportach CDC. W rzeczywistości może wynosić nawet 25%. To jedna na cztery nowe matki, więc nie jesteście sami.
Myślisz, że jesteś okropną mamą Mówisz o depresji
Depresja jest kłamcą. Mówi ci, że nie jesteś wystarczająco dobry, że nie zasługujesz na to, co masz, że jesteś okropny w tym, co robisz (cokolwiek to jest). Nie inaczej, gdy jesteś nową mamą cierpiącą na PPD. Depresja powie ci, że nie zasługujesz na bycie matką, ale ty . Przejdziesz przez to, zaufaj mi.
W końcu połączysz się ze swoim nowym dzieckiem
Wszystkie mamusie, które znam, które początkowo miały problemy z utrzymaniem swoich dzieci, są teraz tak przywiązane do nich jak każda inna mama, którą znam. Jeśli to jest coś, z czym walczysz lub pokonujesz samego siebie, pamiętaj, że nie będzie trwać wiecznie. Jeśli nie jesteś już w trakcie leczenia swojego PPD, uzyskaj pomoc. Profesjonalista, który mówi ci, że to, przez co przechodzisz, jest normalne, może sprawić ogromną różnicę w świecie, zwłaszcza gdy walczysz w ciemności. Uwierz mi.