Dlaczego musisz troszczyć się o depresję poporodową, nawet jeśli nigdy jej nie miałeś
Depresja poporodowa jest czymś, z czym wiele kobiet doświadczyło i boryka się z problemami, choć nie zawsze jest to coś, o czym otwarcie się mówi. W końcu dominującym pojęciem, które większość z nas ma o nowym macierzyństwie, jest czas natychmiastowej, przytłaczającej radości i miłości; połączenia i zaciętej mamie-matki, i przytulania i uniesienia. I choć dzieje się tak z wieloma kobietami, może to być niezwykle trudne, gdy nie czujesz tych rzeczy. Kiedy zamiast tego odczuwasz smutek, niepokój, lub jakbyś nie miał ochoty wiązać się z noworodkiem, najprawdopodobniej byłeś bardzo podekscytowany spotkaniem zaledwie kilka tygodni wcześniej. Depresja poporodowa jest druzgocąca, rozdzierająca serce i niezrozumiana, dlatego też, jeśli jesteś rodzicem, powinieneś zadbać o depresję poporodową - nawet jeśli nigdy jej nie miałeś.
Depresja poporodowa jest realna i nie jest w żaden sposób odbiciem miłości matki do dziecka, ale może być naprawdę ciężko nawet uświadomić sobie, że ją masz, nie mówiąc już o prośbie o pomoc. A jeśli nigdy nie doświadczyłeś choroby psychicznej, relacja może być trudna. Ale to oznacza, że jeszcze ważniejsze jest, abyśmy o tym rozmawiali.
Dzięki brakowi snu u noworodków, zmiennym hormonom po porodzie i ogromnemu, nowemu życiu, przejścia w rzeczywistą matkę malutkiego człowieka, nie jest niczym niezwykłym dla kobiet doświadczanie "dziecięcego bluesa" w dniach następujących po ich narodziny dziecka. Zgodnie z informacjami z amerykańskiego Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej symptomy małego dziecka obejmują smutek lub niepokój, huśtawki nastroju, płacz lub uczucie przytłoczenia. Na pewno jest to walka (czy ktoś naprawdę oczekuje, że poczują się tak po tym, jak ich słodki noworodek pojawi się na świecie?), Ale dobra wiadomość jest taka, że jest tymczasowa i zwykle nie jest oznaką zaburzenia. Jednak według Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego jedna na siedem kobiet doświadcza poważniejszych objawów depresji poporodowej w ciągu tygodni, a nawet miesięcy po urodzeniu dziecka, i bez pomocy depresja poporodowa nie ustąpi sama.
Chociaż nie wszystkie kobiety cierpiące na PPD odczuwają te same objawy lub w tym samym stopniu, kobiety cierpiące na tę chorobę mogą mieć jakiekolwiek lub wszystkie objawy małego dziecka - choć prawdopodobnie będą bardziej widoczne i będą się utrzymywać dłużej. Według amerykańskiego Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej mogą również nie być zainteresowani własnym dzieckiem lub mogą być zabawne myśli o szkodliwości dla siebie lub swojego dziecka. Dzięki leczeniu (jak terapia i leki przeciwdepresyjne) wiele kobiet jest w stanie przezwyciężyć PPD, ale dzięki piętno otaczającemu zdrowie psychiczne w ogóle, oraz uczucie zawstydzenia i wstydu, które często towarzyszą kobietom, które czują, że już zawodzą macierzyństwo, wiele matek nie zwraca się o pomoc, nawet gdy muszą.
Problem polega na tym, że nie tylko ważne jest, aby kobiety cierpiące na PPD były leczone, ale także ważne dla ich dzieci. Według psychologa psychologa, depresji mama będzie miała większe trudności z zaspokojeniem potrzeb dziecka (bez własnej winy) i nie tylko będzie to niekorzystne dla rozwoju dziecka, ale także będzie napędzać własną depresję . Dzieci z depresyjnymi matkami częściej płaczą i trudno je uspokoić, a także mają większe problemy z karmieniem i spaniem.
Rzeczywistość depresji poporodowej polega na tym, że jest ona bardziej rozpowszechniona niż być może ktokolwiek zdaje sobie sprawę, co oznacza, że wiele osób cierpi w milczeniu - a nawet nie jest ona specyficzna dla kobiet. Według WebMD, aż 1 na 10 ojców może dostać PPD, co jest oszałamiające, biorąc pod uwagę, że jest to głównie zaburzenie dla kobiet (a jeśli jest niediagnozowane u kobiet, można założyć, że prawie nigdy nie zdiagnozowano u mężczyzn).
Dobrą wiadomością jest to, że badania wykazały, że leczenie depresji rodziców ma bezpośredni wpływ na samopoczucie dziecka - nawet jeśli dziecko nie otrzymało żadnej interwencji. Wydaje się to dość logicznym wnioskiem - czy rodzic bez depresji nie byłby lepszym rodzicem? - ale jest to ważny punkt do zapamiętania. Nawet jeśli depresja poporodowa utrudniła rodzicowi opiekę nad dzieckiem, nie oznacza to, że nie może być nadal matką lub ojcem, którego zawsze pragnęli, gdy otrzymają pomoc, a ich depresja umorzenie.
Co to wszystko oznacza dla przeciętnej osoby, która nigdy nie miała PPD, lub która może nigdy nie mieć dzieci? Oznacza to, że prawie wszyscy znają osoby, które ucierpiały lub nie otrzymują potrzebnej pomocy. Twoi przyjaciele, członkowie twojej rodziny, twoi współpracownicy, nieznajomi na ulicy. Być może twoje nowe doświadczenie z mamą było cudowne, ale statystycznie jest prawie pewne, że przynajmniej jedna z matek w twojej klasie Mommy and Me ma naprawdę ciężki czas. Nasza zbiorowa niechęć do mówienia otwarcie i bez osądów o depresji poporodowej (i ogólnie chorobie psychicznej), rani wszystkich. Jedynym sposobem jest uświadomienie sobie, że to naprawdę ma znaczenie, i że leczenie musi być priorytetem.
Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, potrzebuje pomocy w depresji poporodowej, najlepszą rzeczą do zrobienia, według American Psychological Association, jest poszukiwanie profesjonalnej pomocy. Porozmawiaj z lekarzem lub psychologiem lub innym specjalistą w zakresie zdrowia psychicznego. Porozmawiaj z kimś, komu ufasz - współmałżonkiem, przyjacielem, krewnym - o tym, jak się czujesz i rozmawiaj o tym. Postaraj się znaleźć sposób na zdobycie samotnego czasu i, jeśli to możliwe, więcej snu (wiem, wiem). Daj sobie pozwolenie, aby stracić pracę domową lub cokolwiek innego, co nie musi być absolutnie konieczne, abyś mógł złagodzić uczucie bycia przytłoczonym.
Przede wszystkim jednak, jeśli czujesz się narażony na zranienie siebie lub swojego dziecka, natychmiast uzyskaj pomoc . Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne zaleca znalezienie bezpiecznego miejsca dla twojego dziecka (takiego jak jej łóżeczko) i telefonowanie do twojego lekarza, udanie się do szpitala lokalnego szpitala lub zadzwonienie pod 911, zadzwonienie do zaufanego przyjaciela lub krewnego lub dzwonienie na gorącą linię z samobójstwem, takie jak National Hopeline Sieć o numerze 1-800-SUICIDE lub Krajowej strategii zapobiegania samobójstwom na numer 1-800-273-TALK ( nie musisz być samobójcą, aby zadzwonić, potrzebna jest natychmiastowa pomoc).
Depresja poporodowa jest okropna i paraliżująca, a nie to, na co każdy rodzic ma nadzieję, gdy po raz pierwszy zobaczy pozytywny test ciążowy. Ale tak się dzieje i nie ma w tym wstydu. Mówienie i wyciąganie to jeden ze sposobów, w jaki każdy może pomóc zmniejszyć ciężar tych, którzy walczą. I naprawdę ważne jest, abyśmy to zrobili.