Psychospołeczny wpływ ciąż wysokiego ryzyka
Istnieje około 20% szans na zdiagnozowanie matki "wysokiego ryzyka" w każdej ciąży. Psychologiczny i społeczny wpływ takiej diagnozy może być olbrzymi, zwłaszcza jeśli powtarza się po każdej ciąży lub ma krytyczne wyniki, takie jak niepełnosprawność lub śmierć dziecka.
Pierwszą rzeczą do rozważenia jest stres, jaki może odczuwać matka, jej partner i pozostali członkowie rodziny w wyniku tego stanu. Na przykład może się zdarzyć, że rzeczy, których matka używała w domu lub poza domem, nie mogą być już zarządzane. Często zadania takie jak prace domowe, zakupy spożywcze, płacenie rachunków, opieka nad dziećmi i inne ogólne porządki muszą być podzielone z resztą rodziny, przynosząc stres, niepokój i reorganizację.
Mogą również wystąpić ograniczenia finansowe. Na przykład matka może być zmuszona do rezygnacji z pracy przez pewien czas i może nie być uprawniona do płatnego urlopu lub może otrzymywać mniejszą wypłatę świadczenia. Ponadto, z emocjonalnego punktu widzenia, rodzice mogą również doświadczać stresu lub strachu przed tym, co dzieje się z dzieckiem, jednocześnie czując gniew i frustrację z powodu sytuacji. Ewentualnie niektórzy rodzice próbują zmniejszyć potencjalny wpływ ciąży wysokiego ryzyka, postępując tak jak poprzednio.
Członkowie rodziny mogą doświadczyć wielu uczuć, od zaprzeczenia do winy, poczucia winy i poczucia porażki lub ambiwalencji. W niektórych okolicznościach odmowa jest potencjalnie szkodliwa dla matki i dziecka. Oczywiście, niektórzy rodzice mogą reagować z niedowierzaniem na diagnozę i nadal prowadzić gospodarstwo domowe i wykonywać pracę lub inne czynności, tak jak przed ciążą. Wina może dotknąć któregoś z rodziców; matka może czuć się winna, jeśli to jej zdrowie jest źródłem ryzyka lub ojciec może czuć się winny, jeśli czuje, że jest odpowiedzialny za ciążę.
Postrzeganie "niepowodzenia" w ciąży może być problematyczne, jeśli jedno z rodziców kojarzy sukcesem poród z sukcesem jako mężczyzna lub kobieta, mąż lub żona. W rzeczywistości mogą stracić pewność siebie, poczucie własnej wartości, przestać ufać swoim ciałom lub sobie samym, a nawet wyobrażać sobie, że wszyscy wokół nich uważają je za porażkę.
Kolejną powszechną emocją dla rodziny doświadczającej skomplikowanej ciąży jest ambiwalencja lub mieszane uczucia. Na przykład matka może czuć się zaniepokojona o swoje dziecko, a jednocześnie czuć się zła na niego za to, że jest "podstawą" dla obecnej sytuacji lub komplikacji. Ojciec może żałować swojej żony, która jest zmuszona odpoczywać w łóżku, ale także czuć się urażona wobec niej, że musi wykonywać wszystkie obowiązki po powrocie z pracy do domu.
Podobnie, dzieci mogą czuć się szczęśliwe, że są zaangażowane w pracę zespołową, czując się zgorzkniałym o nowe rodzeństwo i całą uwagę wokół niego.
Są to tylko przykłady tego, jak na dynamikę rodziny mogą wpływać wszelkie wymuszone zmiany w życiu rodzinnym lub rutyna po rozpoznaniu ciąży wysokiego ryzyka. Aby pomóc w radzeniu sobie z takimi czynnikami stresowymi i zapobiec poważnym kryzysom w kręgu rodzinnym, oto kilka sugestii, które okazały się przydatne dla innych matek w podobnych sytuacjach.
• Podejdź wcześniej do swojego zespołu szpitalnego - ginekologa, położnej, pediatry, kapelana, pielęgniarek i doradców - przedstaw się i poznaj ich.
• Przygotuj "awaryjny" plan, jeśli będziesz musiał zostać hospitalizowany: zorganizuj i wytypuj, kto wybrałby dzieci, zapewniłby posiłki, zrobiłby domowe prace domowe i tak dalej.
• Dowiedz się o swoim stanie i poinformuj swoją rodzinę.
• Zatrudnij sprzątacza, opiekunka lub ogrodnika, aby spełniał Twoje potrzeby.
• Zmieniaj czynności rodzinne zgodnie z wymaganiami zdrowotnymi lub instrukcjami położnika (baw się razem w łóżku na łóżku z matką lub oglądaj filmy lub czytać książki, zamiast bawić się na zewnątrz dla matki, która musi usiąść).
• Rób plany rodzinne, aby robić rzeczy, które będziesz robić po powrocie dziecka do domu (na przykład święta, zmiana pokoi dla dzieci lub wyprawy na zakupy).
• Ćwiczenia relaksacyjne.
• Czas na jakość z każdym członkiem rodziny.
"Było to trudne dla nas wszystkich, ale przynajmniej po tym, jak zostałem przyjęty do szpitala w wieku 31 tygodni, nasz plan działania trafił wprost do egzekucji. Moja mama, moja siostra i przyjaciele wiedzieli, co robić. Wszystko było załatwione, od biegu szkolnego do sprzątania łazienki, i nigdy nie musieliśmy się martwić, że ktoś o to zapytamy, lub walczymy na własną rękę. "
Wyciąg z Ciąża wysokiego ryzyka i diagnostyka płodu; Twoja podróż przez Stephanie Azri, dostępna za pośrednictwem programu Footprint.
Porozmawiaj o tym problemie z członkami na forum Porady i pytania dotyczące ciąży.