The One Thing No Body Pozytywne dziecko kiedykolwiek słyszy
W chwili, gdy mój syn został umieszczony w moich ramionach, poczułem przytłaczające poczucie odpowiedzialności. Chciałem mu powiedzieć, że jest cudowny, zdolny, inteligentny i doskonały, tak jak on, ponieważ zdawałem sobie sprawę, że w końcu świat powie mu coś innego. Jako kobieta jestem zaznajomiona z nienawistnymi orędziami, jakie nasze społeczeństwo wysyła wszystkim ludziom; płeć należy potępić. Niezależnie od tego, czy chodzi o nierealistyczne standardy urody, czy toksyczną męskość, dzieci słyszą okropne rzeczy o swoich ciałach. Nie chciałem tego dla mojego syna. Byłem zdeterminowany, aby upewnić się, że żadna pozytywna cielesne dziecko nigdy nie usłyszy, przynajmniej od rodziców, nigdy nie wyjdzie z moich ust i nie wejdzie do mego syna. Byłem niezłomny w mojej milczącej obietnicy, że kiedy nadejdzie czas, aby nauczyć ciało mojego syna pozytywnego, lub wiele z czegokolwiek w ogóle, to, co nie powiedziałem, będzie tak samo ważne jak to, co powiedziałem.
I chociaż istnieje wiele potencjalnie szkodliwych i wszechstronnych, szkodliwych rzeczy, które możesz powiedzieć dziecku i które może cię powstrzymać od wychowania kogoś, kto jest ciałem pozytywnym, prawdopodobnie jedna rzecz jest gorsza od wszystkich innych:
"Dlaczego nie możesz być bardziej jak ....?"
Nie ma znaczenia, która nazwa pojawia się na końcu tego zdania. Nie ma znaczenia, czy jest to rodzeństwo, przyjaciel, kolega z klasy, kuzyn, dziecko z celebryty lub jakiś inny członek rodziny, który został dwukrotnie usunięty, czy też zupełnie obcy. To naprawdę nie ma znaczenia. W chwili, gdy zaczynamy prosić nasze dzieci o bycie kimś, kim nie są, i zadawać je przeciw innym dzieciom, próbując ustalić "dobre zachowanie", mówimy naszym dzieciom, że nie są wystarczająco dobre. Mówimy: "Lepiej by było, gdybyś był kimś innym, lepiej by było, gdybyś nie był tobą, nie bądź sobą, bądź kimś innym".
Doświadczyłem już wielu przypadków, gdy mój syn występował lub odmawiał słuchania, albo, jak wiesz, bycie małym dzieckiem, jak małe dzieci, i wyglądam życzliwie w pokoju na czyimś dobrze wychowanym, doskonale zadowolonym dziecku. W takich przypadkach milcząco (wewnętrznie) mówię mojemu dziecku: "Dlaczego nie możesz tak postępować?" lub "Dlaczego nie możesz być kimś takim jak ten dzieciak?" natychmiast wypełniony poczuciem winy, że taka bolesna, choć chwilowa myśl napełniła mój umysł. Wiem, że moje dziecko było wcześniej dzieckiem; Wiem, że to dziecko było moim dzieciakiem; Wiem, że matka prawdopodobnie życzyła sobie dokładnie tego samego, kiedy jej dziecko się zachowywało i zauważyła czyjeś dziecko, które, wiesz, nie było. Przyczyny te zdecydowanie przyczyniają się do tego, że trzymam buzię na kłódkę i zachowuję tę myśl dla siebie, ale to nie jest główny powód.
W tych momentach (i tak, jest ich wiele) pamiętam obietnicę, którą złożyłem memu synowi, gdy został umieszczony w moich ramionach, prawie dwa lata temu. Jest cudowny, zdolny, inteligentny i doskonały, po prostu on jest, nawet, a szczególnie "tak jak on", oznacza, że działa i testuje moją cierpliwość, krzyczy, płacze, rzuca i bawi się w rzucanie klapsów. Nie będę go opowiadał przeciwko innym dzieciom; Nie powiem mu, że powinien być kimś, kim nie jest; Nie powiem mu, że jego uczucia, nawet najbardziej niewytłumaczalne, nie są ważne i powinny zostać stłumione, ponieważ ktoś inny ich nie ma. Te przesłanie nie pomoże mi podnieść ciała pozytywnego, pewnego siebie młodego człowieka. Te wiadomości nie zapewnią, że mój syn ceni wszystkich ludzi.
Nie wiem, jaki rodzaj dorastającego lub dorosłego ciała zamieszkuje mój syn. Nie wiem, kogo on pokocha, co mu się podoba, czy pójdzie do college'u, wstąpi do wojska, będzie miał dzieci, podróżował po świecie. Nie mam pojęcia, co go czeka, co jest zarówno przerażające, jak i ekscytujące. Wiem jednak, że niezależnie od tego, kim się stanie i co zdecyduje, nie będę (nawet podświadomie lub przypadkowo lub w absolutnej frustracji) powiedzieć mu, że go brakuje. Nie powiem mu, że jego ciało powinno być jak czyjeś czy jego osobowość powinno być jak czyjeś. Nie ustanowię niezdrowego procesu myślowego, w którym mój syn odnajduje wartość tylko wtedy, gdy porównuje się do innych. Nie pozwolę, żeby ktoś inny wyglądał, zachowywał się lub myślał, definiował mojego syna i jak bardzo kocha siebie, swoje ciało i wspaniały umysł.
Pozytywność ciała i miłość własna idą w parze, a ja chcę obu dla mojego syna. Chociaż oznacza to odmowę negatywnej wypowiedzi na temat mojego ciała i nigdy nie osądzanie innych oraz ustanowienie pozytywnego środowiska, które celebruje wszystkie typy ciała, oznacza to również obserwowanie tego, co mówię i zapewnienie, że nie wzbudzam uczucia tęsknoty w moim synu. Był doskonalszy, gdy był umieszczony w moich ramionach i jest doskonały, kiedy rzuca krój i będzie idealny w przyszłości.