Nie czołgać? Nie martw się
Istnieje kilka mitów o dzieciństwie, które, jak niektóre dzieci, nigdy, nigdy nie zasną. Bez względu na to, ile razy są odkładane, to tylko kwestia chwili wcześniej, w jakimś zapomnianym zakątku internetu, zaczynają zawodzić po raz kolejny.
Wśród najbardziej zgubnych i uporczywych jest myśl, że czołganie się liczy. Jeśli twoje dziecko się nie czołgnie, teoria ta sugeruje, że zostanie w jakiś sposób uszkodzona. Ręce i kolana pełzają razem z istotnymi połączeniami neuronalnymi.
To taka idea, która wydaje się być prawdą. Umysł i ciało nie są już postrzegane jako oddzielne sfery. Teoria, że raczkowanie pomaga kształtować mózg jest intuicyjnie poprawna.
Jednak intuicyjnie.
Rangę czołgania się w nowoczesnym rodzicielskim umyśle można przypisać Arnoldowi Gesellowi, psychologowi, który stworzył pierwsze stadia rozwojowe sto lat temu. Gesell pomyślał, że czołganie było podstawową częścią rozwoju motorycznego i od momentu, gdy zapisał je w swoich mapach rozwoju, nigdy nie zniknęło. Dzisiaj łatwo jest znaleźć terapeutów zajęciowych, którzy podkreślają znaczenie neuronowe pełzania. I nadal istnieją fizyczne terapie, które symulują krzyżowanie się, a zatem "restrukturyzują" mózg, pomimo Amerykańskiej Akademii Pediatrii, uznając ideę za bezwartościową.
Ale nie ma naukowego badania, które nie łączyłoby się z żadnymi negatywnymi rezultatami. Żaden. (Dzieci z problemami rozwojowymi częściej nie będą się czołgać ani się czołgać asymetrycznie, ale dzieci z problemami rozwojowymi częściej nie robią wielu rzeczy.) To nie jest indeksowanie, które powoduje problemy.
Nawet powrót do badań naukowych jest jednak niepotrzebny. Teoria, że czołganie jest kluczowe, jest głęboko prowincjonalna. To wychodzi na historię i kulturę. Przez stulecia dzieci amerykańskie i europejskie wychowywały się pod ciężkimi, nieporęcznymi ubraniami, które dusiły cały ruch. Nawet lżejsze ubrania, które noszą dzieci, były zbyt długie, by dziecko mogło się przyczepić; oni dosłownie nie mogli się czołgać. Poza tym przed oświeceniem żaden rodzic nie chciał, aby dziecko się czołgało. Pełzanie uważano za bestialskie, bezbożne zachowanie. Nawet dzisiaj istnieją kultury, w których indeksowanie jest uważane za zbyt brudne i niebezpieczne - zamiast tego noszone są niemowlęta, które próbują się czołgać.
I oczywiście, wiele dzieci nigdy nie trudzi się, aby spróbować. Każdy rodzic zna dziecko, które pominęło czołganie się i poszło prosto na spacer lub zamiast tego tylko się skręciło. Badania potwierdzają to. Jest wiele takich dzieci i mają się dobrze. Terapeuci, którzy podkreślają znaczenie pełzania, opowiadają o tym, jak promuje rozwój społeczno-emocjonalny i mięśniowy, w jaki sposób zachęca on do niezależności, w jaki sposób naraża niemowlęta na nowe wyzwania - wszystko to ma kluczowe znaczenie. To może być prawda. Ale nie ma dowodów na to, że raczkuje samotnie. Rozwój motoryczny rozwija się wzdłuż wielu ścieżek, ale sto lat po Gesellu utrzymuje się mit tej jedynej prawdziwej drogi.
I nigdy nie zniknie. Ponieważ tak naprawdę nigdy nie można go zaprzeczyć, nigdy nie można go odrzucić. A zatem bezpieczniej jest w to uwierzyć - na wszelki wypadek. Jak mówi terapeuta w artykule w magazynie dla rodziców: "Choć istnieje mały dowód naukowy na to, że raczkowanie jest ważne, jest wielu ekspertów, którzy wierzą, że tak jest - więc co za szkoda w robieniu brzuszka i pozwoleniu, by natura weszła na drogę?"
W rzeczy samej! Dlaczego nie martwić się, kiedy możesz się martwić?
Książka Nicholasa Daya na temat nauki i historii dzieciństwa, "Baby Meets World", z której została podjęta część tego postu, została właśnie opublikowana. Jego strona internetowa to nicholasday.net. Jest @nicksday na Twitterze
- Essential Mums