To prawda, że nigdy nie rozumiesz życia, dopóki nie dojrzeje w tobie
Jako pacjent PCOD, cierpiałem na przyrost masy ciała, hirsutyzm, wahania nastroju i najbardziej rozdzierające serce poronienie. Tak, straciłem swoją pierwszą ciążę z powodu PCOD iz tym straciłem także nadzieję na zostanie matką. Po kilku latach małżeństwa, kiedy nie stajesz się matką, teściowie zaczynają szydzić z żadnego powodu, postanowiłem zrobić wszystko, aby schudnąć, a podróż macierzyństwa rozpoczęła się właśnie tutaj. Dołączyłem do jogi i stosowałem się do rygorystycznych diet i przy odpowiednim leczeniu, pomyślałem, ale pod koniec ciąży lekarz zaczął mówić, że jestem trochę nienormalny i moja pozycja brzucha była niezręczna, zapytał mnie, czy mam fabrioidę, czy nie, potem powiedziała, że jestem Mam guza i bardzo mnie to zasmuciło. Ćwiczę przez cały czas podróży, ale mi to nie pomogło. Wciąż pamiętam, kiedy o 3 nad ranem moja woda pękła w domu, a wraz z tym zawirowania krwi i krzyczałem z bólu. Kiedy dotarliśmy do szpitala, powiedzieli, że mam wyciek wody w wywiadzie i że mogą mnie zabrać na sekcję C, ale początkowo próbowali normalnie i dostarczyli mi zastrzyk bólu. Ból był niemożliwy do zweryfikowania, więc miałem znieczulenie zewnątrzoponowe, ale moje tętno LO poszło nisko i ob ginekologia powiedziała, że moja macica nie może znieść więcej bólu, więc zabrali mnie do operacji i dali mi miejscowe znieczulenie i zwymiotowałem w OT. Kiedy zaczęli przycinać bok, zacząłem czuć cięcie. Poczułem ból cięcia, próbowałem krzyczeć, ale nie mogłem nabrać sił, by krzyczeć głośno i zacząłem rzucać rękami, potem dali mi pełne znieczulenie i nie pamiętam, co stało się potem. Kiedy się obudziłem, przenosili mnie na OIOM, a ja zapytałem "baby hogaya kya?", Uśmiechnęli się i powiedzieli "madam chłopcze hua h". Podziękowałem mojemu bogu, ale kiedy wszedłem do mojego pokoju z ICU, dowiedziałem się, że ma on nienormalną głowę z powodu ogromnego ciśnienia, jego głowa była spuchnięta i złapał na mnie infekcję. Płakałem, ponieważ moje dziecko było na oddziale NICU i obwiniałem siebie za wszystko, ale powoli moje dziecko i powróciłem do zdrowia. Mój mąż pokazał mi swoje zdjęcia i płakał, widząc moją paczkę radości, która weszła w jego życie ode mnie. Po 2 dniach przekazali mi moje dziecko. Kiedy pierwszy raz zobaczyłem moje dziecko, był bardzo delikatny i miękki. Tak bardzo bałem się go dotknąć. Kiedy nakarmiłem go po raz pierwszy, a on dotknął mnie swoimi malutkimi drobnymi dłońmi, zapomniałem o całym moim bólu. On jest bardzo zdrowym dzieckiem. Chciałbym, żeby otrzymał całe szczęście w życiu i dzięki Bogu za uczynienie mnie swoją matką.