Jestem mamą z karierą i nie będę czuć się winna za to
Po tym, jak sprowadziłem mojego syna na świat, wiele osób - kilku dobrych przyjaciół, kilku bliskich członków rodziny i wielu dalekich znajomych - zapytało, czy będę dalej pracować. Nie mogłem winić nikogo za pytanie; To, czy kobieta decyduje się na pracę po dziecku, wydaje się być gorącym, często krytykowanym i ogólnie nadużywanym tematem dyskusji w dzisiejszych czasach. Ja też niekoniecznie miałem to na uwadze, ponieważ uwielbiam okazję porozmawiać o mojej pracy, jak bardzo kocham swoją pracę i jak bardzo byłem podekscytowany, że mogę dalej pracować. Tak, nawet po tym, jak zostałam matką.
Znam wiele kobiet, które pracują po urodzeniu dziecka, ponieważ nie ma w nim większego wyboru. Gospodarka wygląda tak, jak to robi, a koszty utrzymania stale rosną, ponieważ, cóż, zawsze rodzice często nie mogą sobie pozwolić na utrzymanie tylko jednego dochodu. I chociaż nie znajduję się w tej szczególnej sytuacji finansowej, wciąż jeszcze bardziej kocham swoją pracę bardziej niż kiedykolwiek. Nawet jeśli dodatkowy dochód jest zdecydowanie pomocny i konieczny - witajcie, rachunki na rachunkach na rachunkach - mam szczęście i jestem uprzywilejowany, aby nie pracować, ponieważ muszę. Pracuję, bo chcę, i wiem, jakie to ma szczęście. Kocham moją pracę. Kocham wszystko co do mojej pracy. I chociaż tak bardzo kocham mojego syna, moja kariera była moim pierwszym dzieckiem i nie porzucę go tylko dlatego, że dołączyła do niego inna osoba.
Kocham swoją pracę, ponieważ daje mi poczucie spełnienia, którego nie mogę osiągnąć dzięki wychowaniu dzieci. Dorastanie, rodzenie się i podtrzymywanie ludzkiego życia jest niezwykłym wyczynem, ale nie jest to moja jedyna możliwość.
Kocham swoją pracę, ponieważ daje mi wolność, której tak bardzo potrzebuję i zdecydowanie zasługuję. Pracując, jestem w stanie skupić się na sobie i na tym, co mnie uszczęśliwia; ważny akt samoobsługi, który jest niezbędny dla zdrowego macierzyństwa, ale niestety, że wiele kobiet czuje się winnych. Moja praca zapewnia mi przestrzeń i czas na robienie tego, co chcę, dla nikogo poza mną (i moim pracodawcą, oczywiście).
Kocham swoją pracę, ponieważ daje mi poczucie spełnienia, którego nie mogę osiągnąć dzięki wychowaniu dzieci. Dorastanie, rodzenie się i podtrzymywanie ludzkiego życia jest niezwykłym wyczynem, ale nie jest to moja jedyna możliwość. Moja praca daje mi coś, czego mój syn, mój partner, czy ktokolwiek inny, po prostu nie może. Mam głęboką, palącą potrzebę stworzenia czegoś całkowicie mojego, a moja praca spełnia tę potrzebę. Bez niego sam nie stałbym się autentyczny.
Moja praca wiąże się z dorosłymi, a ja uczę się kochać dorosłych coraz więcej, gdy mój syn odkrywa maluchy. Pewnie, niektórzy dorośli mogą być najgorsze, ale cenię rozmowy, które zawierają rzeczywiste słowa i zdania. Lubię rozmawiać z osobą, która nie rzuci niewytłumaczalnego dopasowania tylko dlatego, że nie pozwolę im dotknąć gorącej filiżanki kawy lub spalić się na kuchence. Toddlerhood to świetna zabawa, a ja lubię obserwować, jak mój syn uczy się, wzrasta i zmienia, ale to, co rośnie i zmienia się, może być również zniechęcające i przytłaczające, i potrzebuję dorosłych rozmów, jeśli kiedykolwiek zdarzy mi się przetrwać tę burzę i wyjść z drugiej strony bok.
Moja praca nie ma nic wspólnego z moją rodziną i bardzo to lubię. Chociaż jestem bardzo wdzięczny za życie, które stworzyłem z partnerem, którego kocham i szanuję - kimś, kto mnie kocha i szanuje - cenię również mój indywidualizm i wierzę, że ważne jest, aby nadal go wspierać.
Moja praca będzie nadal ze mną, gdy mój syn przejdzie do różnych etapów swojego życia. Cały cel rodzicielstwa polega na tym, aby pomóc człowiekowi wyrosnąć na zdrowego, szczęśliwego i produktywnego członka społeczeństwa, i jeśli nie zrobię nic więcej, gdy to zrobię, co zrobię po tym, jak się poruszy? Chcę, aby mój syn wycisnął każdą uncję potencjalnej możliwości z życia, które mu dałem. Chcę, żeby eksplorował świat, poszerzył swój umysł i nauczył się wszystkiego, czego można się nauczyć o naturze, o ludziach io sobie. Nie może tego zrobić, jeśli pozostanie pod moją opieką. Nie może tego zrobić, jeśli mu nie pozwolę. Pewnego dnia opuści dom, który ja i jego partner stworzyliśmy dla niego, a my zostańmy skutecznie. Kiedy nadejdzie ten dzień, nie będę zgubiony w morzu wspomnień i nostalgicznych duchów. Nadal będę miał karierę i własne pasje, oddzielone od mojego syna.
Moja praca nie ma nic wspólnego z moją rodziną i bardzo to lubię. Chociaż jestem bardzo wdzięczny za życie, które stworzyłem z partnerem, którego kocham i szanuję - kimś, kto mnie kocha i szanuje - cenię również mój indywidualizm i wierzę, że ważne jest, aby nadal go wspierać. Macierzyństwo cię zmienia, to nie jest tylko hiperbola, ale to nie zmienia wszystkiego w tobie i pomimo tego, że jestem teraz czyjąś matką, jestem również tym samym, kim zawsze byłem. Nie chciałem i nie rozbiorę wszystkich innych cech charakterystycznych tego, co sprawia, że jestem osobą, którą jestem, więc mogę zgrabnie dopasować się do definicji tego, co mama powinna "robić".
Niestety, nie sądzę, że żyjemy w społeczeństwie, w którym kobiety czują się dobrze, mówiąc to. Nasza kultura ma sposób na oczernianie matek, które stawiają się na pierwszym miejscu, a często nierzadko zdarza się, że kobiety z dziećmi czują potrzebę obrony swoich wyborów, aby mieć życie i zainteresowania ponad to, ile razy ich dziecko mówiło "dada", lub często to dziecko z powodzeniem korzysta z łazienki. Wiem, że jestem w wyjątkowo wyjątkowej i szczęśliwej sytuacji, aby czuć się tak, jak ja to robię - moja praca jest moją radością i źródłem utrzymania - ale nie znam wielu matek, które czują się tak, jakby mogły powiedzieć, że pracują, ponieważ kochają swoją pracę bez stężeń dla niekończącego się osądu i ciągłego wstydu od każdego słuchającego. Często jesteśmy uwarunkowani, aby być w porządku z byciem męczenniczką, więc wyrzucenie kariery powinno być łatwe dla kobiety, która jest teraz również matką, prawda?
Źle .
Kocham swoją karierę i tę miłość, to oddanie, tę pasję, z której uczy się moje dziecko. Zobaczy, jak ciężko pracuję i będzie mu lepiej z tego powodu. Nauczę go, na czym polega motywacja i konsekwentny wysiłek, a on nauczy się, że kariera jest niezwykle ważna dla obu jego rodziców, nie tylko dla jednego.