Mam tandetny maluch - pomoc!
P: Mój 19-miesięczny był ostatnio bardzo przywiązany do mnie, do tego stopnia, że podąża za mną od pokoju do pokoju i płacze, jeśli go nie odbieram, kiedy chce być trzymany. Po prostu nie mogę - nie dlatego, że nie chcę, ale dlatego, że mam coś do zrobienia.
Kiedy mogę go złapać, czy powinienem mu oddawać i trzymać go, czy też pogorszę sytuację? Podnoszenie go, pocieszanie go i uspokajające, że go kocham, nie zatrzymuje przyzwyczajenia - płacze, gdy go odkładam, bez względu na to, jak długo go trzymam.
Powiedz mi, że to normalny etap, a on wyrośnie z tego!
Odpowiedź od eksperta od rodzicielstwa Meaghan Leahy:
To jest normalny etap. Kazałeś mi to powiedzieć, więc zrobiłem.
Naprawdę wierzę, że to normalne, ale zawsze proszę o kontakt z pediatrą. W przypadku dzieci młodszych ważne jest, aby także profesjonaliści obserwowali swoje zachowania.
Pozwólcie, że zacznę od słowa w liście, które mi pozostawia: "oddawajcie się". W pewnym momencie zdecydowaliśmy, że pobłażanie naszym dzieciom, kiedy płaczą i chcą nas. Niezależnie od tego, czy chodzi o trening snu, czy o ignorowanie ich, gdy są na nas zawieszeni, rodzice zostali poinformowani, że jeśli zareagują na płacz dziecka, będą "trenować" swoje dziecko, aby płakać więcej. Zepsują je.
To nie może być dalsze od prawdy.
Im młodsze dzieci się rozwijają, tym bliżej muszą pozostać w stosunku do rodzica lub opiekuna. I mam na myśli to dosłownie. Twój syn musi prawie fizycznie być blisko ciebie. Jego mózg nie jest wystarczająco dojrzały, aby pomóc mu w podejmowaniu decyzji; jesteś jego korą przedczołową. Przez pierwsze dwa lata swojego życia jesteś jego całym wszechświatem. Im bliżej ciebie fizycznie, tym bezpieczniej się czuje. Im bezpieczniej się czuje, tym bardziej jego ciało i umysł mogą dojrzewać.
Ludzkie dzieci wymagają głębokiego i stałego połączenia, fizycznie i emocjonalnie. Nie dojrzeją prawidłowo, jeśli tego nie otrzymają. Żaden inny gatunek nie wymaga tak intensywnego połączenia i tak długo jak ludzie.
Przez większość czasu, kiedy ludzie chodzili po Ziemi, wychowaliśmy nasze dzieci w społecznościach. Ktoś (babcia, ciotka, siostra, zwykle kobieta) wychwycił płaczące dziecko. Matki również "noszą" swoje dzieci, eliminując potrzebę ciągłego podnoszenia ich. Decyzje te prawdopodobnie nie zostały poczynione świadomie; była praca do zrobienia i inne dzieci na myśli. To było praktyczne i zdroworozsądkowe.
Nawet kiedy ludzie się rozwinęli, rodziny w dużej mierze utknęły w martwym punkcie. Nieważne, czy w małych miasteczkach, w mieście czy we wspólnym domu, w pobliżu byli ci kuzyni, ciocie, wujowie i dziadkowie.
Jednak w 2016 roku rodzice są bardziej odizolowani. Twój 19-miesięczny nie może podejmować dobrych decyzji i potrzebuje ciebie. Będzie płakał za ciebie, jeśli jest głodny, samotny, znudzony, chory, zmęczony, przytłoczony, potrzebuje zmiany pieluszki lub po prostu od ciebie.
Niektóre małe dzieci są bardziej wrażliwe niż inne, ale małe dzieci, które potrzebują swoich rodziców, są normalne. Nie oddajesz swojego dziecka, kiedy go odbierasz.
Ale jak możesz tak żyć? Zasadniczo pytasz mnie: "Czy mogę pozwolić mu płakać, gdy robię jedzenie, korzystać z łazienki? Siedzieć przez chwilę?"
Tak, możesz.
Płacz, gdy jest połączony w zdrowy i związany ze sobą związek, jest sposobem, w jaki małe dzieci adaptują się do czegoś, czego nie mogą zmienić. Jeśli zwykle spotykasz się z potrzebą syna, możesz go od czasu do czasu sfrustrować. Najtrudniejsze jest to, że jest to taniec pomiędzy rodzicem a dzieckiem: pozwalanie dziecku płakać jest korzystne dla jego odporności i dojrzałości, a jednocześnie pozwalając maluchowi płakać zbyt dużo, buduje więcej potrzeby, aw niektórych przypadkach, traumatyzuje go.
Jak znaleźć równowagę i opanować te łzy?
1. Potwierdź, że łzy są normalne, a nie osobiste. Nie jesteś złą mamą, jeśli płacze podczas korzystania z toalety. I nie jesteś złą mamą, jeśli odbierzesz go, kiedy będzie cię płakać.
2. Poproś o pomoc. Przyjaciele, rodzina, płatna pomoc, opieka dzienna, akcje niania i pomocnicy matki - istnieje wiele sposobów na zbudowanie swojej wioski. Twoje dziecko może i powinno być trzymane przez innych kochających ludzi. Nie ma wstydu w potrzebie ulgi, jeśli wziąłeś wszystko, co możesz z płaczu. Nawet jeśli masz zaufanego nastolatka z sąsiedztwa, który przychodzi kilka godzin popołudniami, będziesz miał więcej energii, by pozostać pozytywnym ze swoim maleństwem.
3. Rozmawiaj z nim podczas gotowania, sprawdzaj pocztę elektroniczną, korzystaj z toalety itp. Możesz opowiedzieć o tym, co robisz, i powiedzieć kochające rzeczy, takie jak: "Mamusia to tylko jaja, i obiecuję, że zaraz wrócę. Jestem tutaj, wracam. " Tak, będzie płakać i podążać za tobą, ale często twój głos może go uspokoić. Pozostań wierny swojemu słowu, wróć i złap go, uśmiechnij się i powiedz: "Mamusia jest tutaj, świetnie się spisałeś." Staraj się nie denerwować lub nadmiernie go sfrustrować.
4. Zwróć uwagę na jego najbardziej burzliwe czasy i planuj wokół nich. To nie psuje. Dlaczego nie zostanie zepsuty? Ponieważ zaspokojenie potrzeb nie psuje dzieci, szczególnie w tym wieku. Płacz, uśmiech, śmiech, wskazywanie i wypowiadanie kilku słów to jedyny sposób, w jaki musi się z tobą komunikować. Kiedy twój maluch płacze, nie manipuluje tobą. Ma prawdziwe emocje i możesz odpowiedzieć na jego wezwanie. Nie słuchaj ludzi, którzy mówią, że "tworzysz potwora". Kiedy nadejdzie pora, aby dojrzeć i poradzić sobie trochę dłużej z tobą, będziesz wiedział i poczuje to. Zaufaj temu.
5. Miej wiarę i zaufanie, że jeśli zachowasz spokój i miłość, ten etap minie. Jeśli będziesz się gniewał, będziesz krzyczeć na malucha, utrzymywać napięcie i uciekać przed nim, stanie się bardziej potrzebującym i potrzebującym. Postaraj się pozostać stabilnym, utrzymuj jego rutynę i dostarczaj jak najwięcej świeżego powietrza.