Sztuka opowiadania historii - i jak możesz zacząć z dziećmi
Pewnego razu, w miejscu nie tak daleko, czworo małych dzieci przeżyło zabawną wycieczkę do domu swoich dziadków. Słońce zniknęło pod horyzontem i nadszedł pora snu. "Proszę, opowiedz nam historię Poppy!" - błagali wnuki, ich małe twarze błyszczały z niecierpliwości. Bo wiedzieli, że to oznacza jedną rzecz: możliwość posłuchania ukochanego Popu, gdy wyczarował dziwne i cudowne opowieści z głębi swojej wyobraźni, podczas gdy dzieci czekały, głupie, zadowolone uśmiechy, chętne na to, co powiedziano Kolejny.
Ten akt, znany jako opowiadanie ustne, nawiązuje do prostszego czasu - na długo zanim nasz świat został opanowany przez wszystkie technologie. W ten sposób nasi przodkowie zapewnili, że ich opowieści będą żyć, lub włączając w to dzielenie się słynnymi bajkami i bajkami, które maszerowały przez kolejne pokolenia. Ale jakoś w szalonym wirie współczesnego życia ta sztuka stała się prawie wymarła.
Wejdź do Morgan Schatz Blackrose, autor i narrator nadzwyczajny z ponad 28-letnim doświadczeniem, który jest zdeterminowany, aby ta cudowna działalność została przywrócona jako norma w naszych domach.
"Od czasu, kiedy jesteśmy w stanie rozmawiać, każdy z nas ma historię do opowiedzenia" - mówi Morgan. "Dzieci uczą się kochać i ufać słuchaniu kołysanek, uczą się śmiać palcami i rymowankami, uczą się koordynacji i rytmu na rytmach na zakładkach, uczą się, jak odpowiednio uczestniczyć i wyrażać siebie poprzez opowiadanie historii.
"Istnieje wiele efektów uczenia się czytania i pisania, których dzieci doświadczają podczas regularnego uczestnictwa w sesjach opowiadania historii, ale co najważniejsze uczą się słuchać własnych myśli i słów innych osób".
I podczas czytania dzieciom w domu jest przesłanie, że rodzice są zepchnięci do przyjęcia, Morgan mówi, że powiedzenie im swoich własnych opowieści powinno mieć ten sam ciężar ważności, ponieważ sztuka opowiadania w formie ustnej jest niezbędna w emocjonalnym, społecznym i poznawczym rozwoju nasze dzieci.
"Opowiadanie ustne ma elastyczność polegającą na tym, że czytanie książki nie jest, ponieważ opowiadanie historii nie jest regulowane przez tekst, ale przez relację między słuchaczem a kasjerem" - wyjaśnia.
"W tej bezpośredniej komunikacji serce słucha tak samo, jak uszy, a wzajemne uczucia miłości i zaufania są rozpalane w tej wspólnej intymności."
W tym celu opowiadanie historii jest aktem miłości, wywołującym emocje, które zostaną zapamiętane długo po zakończeniu opowieści. "Historie mogą, ale nie muszą być pamiętane, ale zawsze będą pamiętane uczucia radości i zabawy we wspólnym doświadczeniu opowiadania".
I choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę, opowiadanie historii w formie ustnej jest nadal bardzo obecne w naszym codziennym życiu. "Opowiadanie ustne mówi o tym, jak ludzie ze wszystkich kultur komunikują się ze sobą w codziennym życiu" - mówi Morgan. "Zadaj pytanie, a otrzymasz opowieść jako odpowiedź, którą nazywamy anegdotami, zagadkami, wysokimi opowieściami i dowcipami."
Rodzice, którzy chcą wprowadzić opowieści z ust do życia swoich własnych dzieci, ale nie są pewni, od czego zacząć, mówi: "Opowiadanie historii nie jest testem, więc jeśli zapomnisz o jej dokładności - opowiadasz historię swojej Dzieci chcą wiedzieć, jak wyglądało twoje życie jako dziecko, więc powiedz im o szkole, grach, w które grałeś, twoich przyjaciołach, bohaterach w twojej rodzinie, kłopotach, w które wpadłeś.
"A jeśli jest to bolesne - określasz, co chcesz udostępnić i kiedy. Nie ma ustawionego tekstu, dzięki czemu możesz dodać lub pominąć to, co lubisz" - mówi Morgan. "Wielu rodziców opowiada historie ze swojej tradycji kulturowej i / lub historii swojej rodziny.
"Historie rodziców i dziadków pomagają dzieciom zrozumieć ich dziedzictwo, historię i tożsamość, a także pomagają budować silne i pełne miłości więzi między członkami rodziny".
Ostatnim zarzutem Morgana jest to, że zapomniała o sztuce opowiadania w formie ustnej: "Wyłącz telefony, zamknij ekrany komputera, usiądź i opowiedz historię - każdą historię, nawet jeśli to żart. Historia jest opowieścią, więc ktoś podzieli się innym.
"Jeśli starsi członkowie Twojej rodziny odwiedzą Cię, poproś ich o podzielenie się historią. Jeśli chcesz, przynieś album ze zdjęciami jako rekwizyt.
"Jeśli uznasz formalność tworzenia miejsca narracji za zbyt trudną, skorzystaj z okazji, aby spontanicznie podzielić się historią, kiedy tylko możesz, lub w czasie posiłku zadać pytanie:" Co ci się dzisiaj podobało najbardziej? " Z pewnością nastąpi opowieść. "