Rok macierzyństwa: moja historia przetrwania
Moja sprytna, bezczelna, szczęśliwa, zdeterminowana dziewczynka zwróciła się niedawno.
W tygodniach poprzedzających imprezę zrobiłem "praktykę" ciasta, zaopatrzyłem moją dziewczynę w specjalny strój urodzinowy (w zestawie z parą bardzo niepraktycznych butów), i załadowałem na tyle rozlanych różowych dekoracji, że nasz dom wygląda jak różowy Muppet włamał się i wysadził w powietrze.
Wprawdzie my (ja) poszliśmy trochę za burtę, jak to było widoczne, gdy moja siostra znalazła mnie w kuchni w noc przed imprezą, kolorując kodki Smarties na obrzeżach ciasta.
Ale było dla mnie ważne, aby zrobić coś z pierwszych urodzin mojej dziewczyny. Przede wszystkim dlatego, że zasługuje na zamieszanie, ale także dlatego, że - święte sh * t - zrobiliśmy to.
Przeżyliśmy pierwszy rok rodzicielstwa.
Wiem, że to zdanie wydaje się trochę melodramatyczne ... chyba że jesteś obecnie białoskrzydły przez swój pierwszy rok rodzicielstwa, w którym to przypadku myślisz: "Jest jakaś daleka szansa, że przetrwamy to? Nasze ciała ostatecznie nie zapakują go od nieustannego wyczerpania i ciągle kołyszą 3-10 kilogramami bezlitosnego mini-człowieka, śpiewając 5 Little Ducks? "
Zanim twój pierworodny faktycznie przybędzie, idea nowego rodzicielstwa, która równa się hołdzie przetrwania, jest kolejną z tych rzeczy, które ludzie ci proponują. Ooooh, zapnij pasy! Wszystko się zmieni! Śpij, kiedy śpią! I pamiętajcie, podczas tych pierwszych kilku miesięcy będziecie w trybie przetrwania!
Ale mają na myśli to, co mówią, i oczywiście myślisz, że wiesz, co mają na myśli. Ale tak naprawdę twoja koncepcja nadchodzącej sh * tstorm jest abstrakcyjna.
Ponieważ kiedy dziecko już tu jest, twoje stare rutyny zniknęły. Twoje codzienne rytmy się zmieniły. Ciało, które zamieszkujesz, jest dla ciebie obce. A przynajmniej przez pewien czas wolność, którą niegdyś posiadałeś, jest całkowicie poza zasięgiem.
Pomimo wszystkich książek, które pochłonąłem, a także wszystkich pytań, które zadałem i wszystkich list, które przygotowałem, aby się zorganizować, nie byłem na to przygotowany. Jestem przygotowana emocjonalnie.
Ponieważ wiesz co?
Nikt nie może ci powiedzieć. Nikt cię nie przygotuje. A najbardziej rozsądni ludzie nie chcą odstraszyć od ciebie majtek, próbując. Teraz to rozumiem.
Ale jakiej rady udzieliłbym mojemu dawnemu ja, temu, które istniało, zanim moje wody pękły miesiąc wcześniej?
Przypuszczam, że mógłbym jej to powiedzieć:
Przestań oglądać One Born Every Minute and PACK. TWÓJ GODDAMN. SZPITAL SZPITALNY. Teraz. Aha, i te dwie powieści, które planujesz pakować dla "przestoju", jaki będziesz miał między skurczami? Tak, możesz je opuścić.
I karmienie piersią? Pomimo tego, co ludzie ci powiedzą, to nie boli, ponieważ twoje sutki są zbyt małe, usta twojej córki są za małe, twoje zawieszenie jest zbyt mocne, nie karmisz jej wystarczająco, karmisz ją zbyt mocno, karmisz ją zbyt często, karmisz ją zbyt długo, nie używasz właściwego uchwytu itp. itp.
Zasadniczo, to tak, jakby twoje cycki musiały przejść swój własny (długi) montaż treningowy Rocky, aby wzmocnić, dopóki nie poradzą sobie z tym.
Ale chciałbym przekazać wam, że - dla niektórych - zbiorowe fizyczne i emocjonalne żniwo karmienia piersią może czasami przewyższać korzyści. I to jest równowaga, którą każda mama powinna czuć się upoważniona do decydowania o sobie. Jeśli potrzebujesz, możesz zadzwonić do czasu.
Aha, i ta sama stała hormonalna kolejka górska, która sprawia, że karmienie piersią jest możliwe, będzie dużym czynnikiem depresji poporodowej, którą będziesz zdiagnozować po trzech miesiącach po porodzie (ale będziesz wiedział w swoim jelitach, że coś jest nie tak przedtem) .
Że spadnie bomba sh * tty. Przepraszam. Ale mogę ci też powiedzieć: pokonasz to.
Dokładnie, jak sobie z tym poradzisz, to jest historia sama w sobie, ale mogę powiedzieć, że to nie będzie łatwe. Nie będzie to łatwe dla ciebie i nie będzie to łatwe dla twojego męża, który ma nieszczęście być na miejscu pasażera - ale jakoś nigdy nie zawiedzie cię i powie ci, że wszystko będzie dobrze.
Depresja poporodowa jest złodziejem; ukradnie wam obu. Będzie kraść radość, skupienie i czas, który powinien być twój, by spędzić właśnie pławiąc się w pięknej córce, wdychając ją.
Zdobycie go na linach będzie najtrudniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłeś. A podstępna, nieubłagana natura tej bestii wymaga, abyś robił to raz za razem. Musisz go odzyskiwać każdego dnia, aż gdzieś po drodze wylądujesz na nokaut.
Będą dni, w których jesteś przekonany, że wszystko już nigdy nie będzie w porządku. Żałuję, że nie musiałaś żyć przez te dni, ponieważ to nieprawda. Depresja poporodowa jest złodziejem i kłamcą.
Wszystko będzie bardziej niż w porządku.
Znowu będziesz szczęśliwy. Znowu zobaczysz świat w kolorze. Zamierzasz pokroić plasterki swojego życia i zszyć się razem.
Wiesz co? Wszystko to przyjdzie niezależnie. Nie ma przygotowania; rodzicielstwo i cokolwiek z tym jest, to nauka w locie, chrzest w ogniu, koncert w głąb.
Musisz przeżyć to gówno, aby to pojąć; tak po prostu działa.
Więc powiem ci tylko jedną rzecz. Najlepsza rzecz na świecie:
Niedługo spotkasz swoją małą dziewczynkę. Ona jest niesamowita.
Rzucisz jej jedno spojrzenie, krwawe i hałaśliwe, gdy położnik trzyma ją w powietrzu, a ty pomyślisz: to ty. Oczywiście, że to ty. Poznałabym tę twarz gdziekolwiek.
Twoja miłość do niej przepali cię, aż zniknie to, co było twarde i nieustępliwe. Dopóki ta gęsta skóra, którą spędziłeś całe lata, nie zostanie zerwana, a twoje serce będzie miało cienkie jak papier.
Zajmie ci to dużo czasu, aby przyzwyczaić się do tego skalibrowanego, wrażliwego ciebie. Ale ty będziesz. Będziesz rekonstruował się wokół niej, tym razem mocniejszymi fundamentami - i większym sercem.
Macierzyństwo cię spala, ale też cię odbudowuje.