Jak radzić sobie z agresywnym zachowaniem w małych dzieciach

Zawartość:

W tym artykule

• Czego możesz oczekiwać od urodzenia do wieku 3 lat?
• Co powoduje agresywność u małych dzieci?
• Odpowiadając na agresję w twoim dziecku
• Kluczowe strategie radzenia sobie z agresją
• Minimalizowanie problemów związanych z gniewem malucha
• Kiedy szukać porad medycznych?

Podobnie jak większość aspektów rozwoju, agresywne zachowanie u małych dzieci jest naturalną fazą, która wymaga trochę pomocy od rodziców i psychologów dziecięcych, aby poprawić. Może się okazać, że twoje dziecko wyraża emocje w sposób ekspresyjny, a nie werbalizuje je. Twój maluch może uderzać w innych, zabierać rzeczy, rzucać przedmiotami lub wskazywać przedmioty, kiedy tylko tego chcą. W wieku od 8 miesięcy do 3 lat Twoja tożsamość malucha zaczyna kształtować się, gdy zdaje sobie sprawę, że są one oddzielnymi istotami od rodziców i innych osób wokół nich. Chociaż czyni to je bardziej niezależnymi, może również powodować ich agresywną ekspresję.

Dzieci z agresywnymi tendencjami behawioralnymi mają trudny okres "ochłodzenia" i mają problemy z zarządzaniem swoimi emocjami. Jako rodzic, Twoim zadaniem jest zrozumieć, co sprawia, że ​​maluch czuje się i komunikować swoje uczucia w spokojny i nieagresywny sposób. Rozwiązanie problemu gryzienia i bicia malucha na dobre wymaga dużo czasu i cierpliwości, ale przy odpowiednim wsparciu i zachętach maluch będzie uczyć się przezwyciężyć swoje problemy w ciągu kilku miesięcy lub lat. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o agresji malucha i co możesz zrobić, aby pomóc wściekły maluch.

Czego możesz oczekiwać od urodzenia do wieku 3 lat?

Twoje dziecko przechodzi przez różne tryby lub etapy agresji od urodzenia do wieku 3 lat. Oto, co musisz o nich wiedzieć.

1. Narodziny do 12 miesiąca życia

Rickey chce na deser kwadratu czekolady, ale zamiast tego dostaje miskę bananowych plastrów. Wylatują te plasterki przelatujące nad pokojem i lądują na podłodze. Kiedy jego matka próbuje go nakarmić bezpośrednio, zamachuje dłońmi po jej twarzy, staje się zły i niespokojny. Jego matka czuje się sfrustrowana.

Jest to typowy przykład oznak agresji na tym etapie. Ważne jest, aby uświadomić sobie, że twój maluch uczy się odkrywać świat poprzez swoje zmysły, które często przekładają się na duże lub ogromne reakcje. Gryzienie, chwytanie, szarpanie, potrząsanie i upuszczanie, a nawet uderzanie są całkowicie normalne i spodziewają się zobaczyć, co się stanie. Nie dolewaj paliwa do ognia. Dzieci nawet gryzą cię podczas karmienia piersią, ale nie tracą zimna. Nie chce cię skrzywdzić ani skrzywdzić. Bądź delikatny, cierpliwy i wyrozumiały. W końcu tylko odkrywają i widzą, co się dzieje.

2. Jeden do dwóch lat

Timmy, w wieku 18 miesięcy, bada swoją komórkę matki i przegląda śmieszne filmy z kotem na YouTube. Podczas zacierania kilku przycisków telefonu pojawiają się tajemnicze lub nieodpowiednie obrazy. Jego matka, Sarah, błyskawicznie odrywa telefon komórkowy, a Timmy zaczyna płakać i rzucać rzeczami w domu.

Maluchy osiągają szczyt agresji między 1 a 2 rokiem życia. W tym czasie mają tendencję do rozwijania silnych uczuć, ale jednocześnie powoli rozwijają swoje poczucie empatii. Ponieważ nie rozumieją w pełni empatii i są na etapie uczenia się, mogą uciekać się do agresywnych zachowań lub wykazywać brak samokontroli w wyrażaniu swoich uczuć poprzez działania. Jeśli inne dziecko ukradnie dziecku samochodzik, twoje dziecko może skończyć bopem na głowie tego dziecka, zamiast go o to poprosić.

3. Dwa do trzech lat

To pierwszy dzień Morty w przedszkolu, a on jest smutny, że jego mama zostawiła go samego. Kiedy inne dzieci próbują przyjść i pocieszyć lub bawić się z nim, po prostu odpycha je. Rosy, wychowawca przedszkola podchodzi do niego uważnie i stara się go zachęcić, ale odpowiada mu dudnienie pięściami. Nie traci spokoju i po prostu podchodzi do niego ponownie, tłumacząc, dlaczego zabawa z innymi sprawi, że poczuje się lepiej i jak jego mamusia wróci po niego po kilka godzin. Morty uspokaja się i powoli zaczyna uczestniczyć w grupie.

Kiedy maluchy są przytłoczone emocjami, które pojawiają się w trudnych sytuacjach, uciekają się do bicia i kopania lub więcej. To okazuje się wyzwaniem dla rodziców i nauczycieli przedszkolnych, ponieważ odczuwanie ich jest okropne. Możesz myśleć, że wraz z rozwojem umiejętności myślenia Twojego dziecka, jego reakcje emocjonalne będą regulowane, ale prawda jest taka, że ​​w wieku od dwóch do trzech lat Twoje dziecko nie ma kontroli impulsów, aby powstrzymać się od robienia rzeczy, które chcą. To dlatego rodzice i przedszkolaki muszą zachować spokój i reagować podczas epizodów agresywnych zachowań od 2 lat do 3 lat, zamiast czuć się sfrustrowani, ponieważ kontrola impulsów wciąż się rozwija i nie mają całkowitej kontroli nad sytuacją lub ich działania.

Co powoduje agresywność u małych dzieci?

Wszystkie dzieci i rodziny nie są do siebie podobne. Pomyśl o tym, zanim zanurkniesz głębiej w analizę agresywnych tendencji malucha. Oto, o czym musisz pomyśleć, aby nauczyć się powstrzymywać malucha przed trafieniem w innych

• Czy Twoje dziecko działa agresywnie tylko w określonych sytuacjach?
• Kiedy Twoje dziecko zachowuje się agresywnie z tobą, jak reagujesz?
• Czy tak zwana reakcja, którą Twoje dziecko okazuje, jest pomocna lub szkodliwa dla własnego samopoczucia lub sytuacji?

Przyczyny agresji u małych dzieci są powiązane z powszechnymi objawami i objawami medycznymi. Oni są-

• Zaburzenia nastroju - Dzieci dwubiegunowe stają się agresywne, kiedy wchodzą w maniakalne etapy. Kiedy wpadają w depresję, stają się drażliwi, nastrojowi i czasami rzucani na ich podstawie.

• Psychoza - różne choroby psychiczne są powiązane z epizodami agresji u dzieci. Dzieci ze skłonnością do schizofrenii reagują na wewnętrzne bodźce, boją się, paranoicznie, podejrzliwie i mają tendencję do bycia w obronie.

• Frustracja - dzieci, które mają problemy kognitywne lub komunikacyjne, stają się sfrustrowane z powodu braku rozwiniętych umiejętności. W rezultacie nie potrafią zwerbalizować tego, jak się czują i wyrzucają.

• Impulsywność - Zaburzenia zachowania, takie jak ADHD i ODD, są powiązane ze słabymi umiejętnościami podejmowania decyzji i impulsywności. Dzieci z tymi zaburzeniami często nie myślą o tym, co robią i działają impulsywnie z wyzywającymi i agresją.

• Conduct Disorder (CD) - w tym przypadku dzieci stają się celowo bolesne, złośliwe i wyzywające. Nie biorą pod uwagę konsekwencji swoich działań i mimo to kontynuują. W tej chorobie wymagane jest inne przewidywanie i sposób leczenia.

• Uraz - Od epizodów padaczki do urazów płata czołowego, nie ma możliwych do wytłumaczenia okoliczności w odniesieniu do ich epizodów agresji, ponieważ mogą one być wynikiem uszkodzenia ciała.

• Trauma - choć jest to bardzo rzadkie, stresory wywołane urazem prowadzą do agresji u dzieci. Jeśli zachowania agresywne nadal pojawiają się często, może to odzwierciedlać ukryte emocje wypływające na powierzchnię w odniesieniu do traumy / sytuacji.

Odpowiadając na agresję w twoim dziecku

To naturalne, że czujesz się zła, sfrustrowana lub zazdrosna lub gdy twój maluch przechodzi od szczęśliwej do nastrojowej lub zajmującej strony z kimś bez powodu. Jak reagujesz na ich agresję i tutaj są trzy etapy (lub kroki) reagowania na agresję u twojego malucha.

Etap 1. Przeanalizuj i spróbuj zrozumieć swoje dziecko

Pierwszym krokiem, by zareagować na agresję swojego dziecka lub radzenie sobie z gryzącymi maluchami, jest obserwowanie i próba zrozumienia. Przeanalizuj przyczyny leżące u podstaw jego agresji. Skąd to pochodzi? Czy agresywnie reaguje w określonych miejscach lub sytuacjach? Czy dzieje się to w określonym środowisku, czy reaguje na wyzwalacze w różnych środowiskach?

Inne pytania, które możesz zadać sobie w celu lepszej analizy:

• Niezależnie od tego, czy zachowanie dotyczy osoby, czy grupy osób
• Niezależnie od tego, czy zachowanie jest kierowane do powiązanych / odpowiednich osób w kręgach wokół niego
• Czy zachowanie jest normalne w zależności od wieku i etapów rozwoju?
• Czy agresywne zachowanie skierowane jest wyłącznie do nieznajomych?
• Czy zachowanie dotyczy tylko ciebie z powodu twoich osobistych wydarzeń z przeszłości i doświadczeń życiowych?

Etap 2. Odpowiadaj swojemu dziecku na uczenie się

Oto kilka sposobów jak radzić sobie z uderzaniem malucha na podstawie własnych obserwacji.

• Porady profilaktyczne - Twoje dziecko może być nieśmiałe podczas poznawania nowych ludzi lub spotykania się z krewnymi w wydarzeniach. Zanim zabierzesz ją na te wydarzenia, spróbuj zrobić zdjęcia nowych osób, z którymi się spotka i przedstaw je, wskazując palcem na ich zdjęcia i opisując je w przyjazny sposób. Innym dobrym sposobem na wzmocnienie tego jest granie naśladujących gier, takich jak udawanie, że idziesz na piknik z wymienionymi krewnymi lub członkami domu, aby przygotować dziecko psychicznie, aby połączyć się z nimi, kiedy nadejdzie czas. Kiedy zabierasz swoje dziecko na rodzinne uroczystości lub wydarzenia, powiedz swoim przyjaciołom i członkom dalszej rodziny, aby nie spieszyli się z przytuczem, ale raczej pozwólcie im dać dziecku czas potrzebny na rozgrzanie się.

• Powiadamiaj o nadchodzącym wydarzeniu - Jeśli planujesz zabrać dziecko do przedszkola, daj znać wcześniej i daj im opcje w rodzaju: "Jaką muzykę chcesz grać w samochodzie?" Lub "Jaką książkę chcesz czytać podczas jazdy do przedszkola? "

• Pomóż im zarządzać ich emocjami i uczuciami - Mała samoświadomość pomoże dziecku zarządzać emocjami i uczuciami w zdrowy i pozytywny sposób. Na przykład, jeśli masz dziecko, które przeżywa ciężkie chwile pomiędzy takimi czynnościami, jak zatrzymanie tego, co gra, aby pójść do samochodu na przedszkole, daj im możliwość robienia czegoś innego jako pomocy przejściowej. Lubcie czytać książkę w samochodzie lub bawiąc się spinningerem w drodze do przedszkola. Czasami, gdy dzieci przylgną do czegoś, musisz zaoferować coś równie przyjemnego, aby je poruszyć i w ten sposób delikatnie pozwolić im przejść do następnego działania bez odczuwania gniewu czy frustracji.

Etap 3. Pomóż swojemu dziecku uczyć się od jego działań

Twoje dziecko rozwija swoje umiejętności logicznego i racjonalnego myślenia w tym wieku. Pomóż im powiązać swoje myśli z ich działaniami. Oto jak-

• Pokaż konsekwencje swoich działań - jeśli twoje dziecko trafi na inne dziecko. Pokaż im, że drugie dziecko płacze i nie chce już z nimi grać, ponieważ są smutne z powodu zranienia.

• Zachęcaj do lepszych wyborów - Naucz swoje dziecko, że istnieją lepsze sposoby rozwiązywania problemów niż przez uderzanie. Burz mózgi różnymi rozwiązaniami i poproś, aby użyli słów nad działaniami, gdy tylko czegoś chcą.

• Bądź otwarty, aby pomagać - pozwól dziecku wiedzieć, że zawsze jesteś przy nich, kiedy czują się źle lub potrzebują porady. Powiedz im, że zawsze mogą przyjść do ciebie po więcej pomysłów lub kiedy przechodzą przez złe doświadczenia, aby dzielić się i rozmawiać o nich.

Kluczowe strategie radzenia sobie z agresją

• Bądź spokojny - Najważniejsze jest, aby zachować spokój i nie wysadzić wieka, gdy wybuchnie w pokoju napad złości. Twoje dziecko traktuje cię jak swój pierwszy wzór do naśladowania, a najlepszym sposobem na modelowanie zdrowych, akceptowalnych wzorców zachowań jest samodzielne ich modelowanie. Weź czas na przerwę lub medytuj, kiedy czujesz się sfrustrowany lub słuchaj swoich ulubionych melodii, gdy myślisz, że sytuacja wymyka się spod kontroli i potrzebujesz przerwy.

• Rozpoznaj intencje swojego dziecka - Twoje dziecko może siać spustoszenie, gdy zostanie źle zrozumiane. Upewnij się, że rozumiesz, co chcą zrobić, i delikatnie potwierdzaj, że nie mogą powtarzać złych zachowań tylko dlatego, że są bolesne lub nie do przyjęcia.

• Daj opcje - Jeśli twoje dziecko uwielbia rzucać różne rzeczy, pozwól im rzucać softballami do kosza. Jeśli uwielbia bawić się płynami, niech wyleje całą wodę, jaką chce w wannie. Kieruj swoją energią poprzez różne kanały.

• Let Them Take a Break - Masz cichy zakątek w domu wypełniony miękkimi zabawkami, komiksami i ulubionymi pluszakami. Nazwij to przytulnym zakątkiem i pozwól dzieciom na odliczanie czasu, gdy uznają, że muszą zrobić sobie przerwę. Gdy uspokoją się, pogratuluj im zdrowego zarządzania uczuciami i bądź pozytywny.

Minimalizowanie problemów związanych z gniewem malucha

Oto 4 sposoby na zminimalizowanie problemów związanych z maltretowaniem

1. Zachowaj spójność

Egzekwuj podstawowe zasady i nie poddawaj się żądaniom dziecka. Podaj opcje i bądź konsekwentny w zakresie modelowania responsywnych zachowań w stosunku do ich agresji.

2. Daj im szansę na rozwiązanie problemów

Zrób krok w tył i daj im miejsce i czas na naprawienie problemów. Zawsze możesz wpaść do pomocy, jeśli zobaczysz, że po drodze dzieje się coś nie tak.

3. Nie negocjuj

Jest to bolesna decyzja dla niektórych rodziców, ale wierzymy, że ustalanie podstawowych zasad w domu i brak negocjacji pomaga. Miej reguły zapisane w kamieniu i stwórz strukturę / hierarchię w domu, gdzie zachowujesz się i pracujesz nad codziennymi wydarzeniami. Ich rutyny są ich rytuałami.

4. Daj pozytywne opinie

Zachęcaj ich, spraw, by czuli się szczęśliwi, a czasami nagradzaj ich za każdym razem, gdy wykonają wybitną pracę. Pozytywne informacje zwrotne pomagają im w poprawie i kształtowaniu osobowości na lepsze w dłuższej perspektywie.

Kiedy szukać porad medycznych?

Jeśli uważasz, że wszystko wymyka się spod kontroli i nie możesz pomóc, być może nadszedł czas, aby zasięgnąć porady medycznej. Rozważ wizytę u lekarza lub psychologa dziecięcego, jeśli uważasz, że:

• Masz zbyt agresywnego malucha kto jest lekkomyślny i radzi sobie z sytuacjami bez względu na konsekwencje
• Działa agresywnie bez celu ani przyczyny
• Preferuje agresywne scenki tematyczne podczas udawanych czasów gry
• Zachowuje się agresywnie po wielkim wydarzeniu z życia lub przeszedł traumę

Każde dziecko jest wyjątkowe i inne, dlatego ważne jest, aby pamiętać, że powyższe strategie i sposoby nie stanowią rozwiązań naprawczych dla problemów behawioralnych Twojego dziecka. Naucz swoje dzieci empatii, modeluj dobre zachowania i dawaj przykład, dopuszczając akceptowalne zachowania i reakcje siebie, a twoje dziecko wkrótce podąży za tym przykładem.