Kiedy jest OK, aby Twoje dzieci przestały (a kiedy nie ma)

Zawartość:

W tym artykule

• Jaki jest twój styl rodzicielski?
• Rodzice autorytarni mogą być zbyt rygorystyczni
• Kiedy można pozwolić dzieciom wyjść?
• Jak budować pewność siebie u dzieci po ich zakończeniu

My, ludzie, wprowadzamy innowacje, odtwarzamy i rewolucjonizujemy świat, w którym żyjemy, wykonując niewiarygodne wyczyny każdego dnia

a potem, w niektóre dni, nawet wstanie z łóżka może wydawać się trudnym zadaniem. Co powinieneś zrobić, gdy twoje dziecko jest na granicy rezygnacji? Czy naciskasz mocniej, czy powinnaś pozwolić im odejść?

Każdy, kto szuka inspiracji do kontynuacji, gdy tunel wydaje się być coraz dłuższy, a światło na końcu dalej od twojego zasięgu, może znaleźć to w historiach wielkich ludzi: ludzi, którzy zaczynają od małych aktów odwagi każdego dnia, i skończyło się na zmianie samych siebie, ich świata, aw niektórych przypadkach także na naszym świecie. Od Fridy Kahlo do Elona Muska, do niedawno zmarłego Stephena Hawkinga - ludzie wielokrotnie pokazywali, że podczas gdy rzucanie palenia jest łatwe, pozostaje ono zaangażowane, co przynosi rezultaty. Ale czy to zawsze prawda?

Co byś zrobił, gdyby Twoje dziecko zdecydowało się rzucić?

Jaki jest twój styl rodzicielski?

Podkreślanie silnych i pozytywnych wartości jest jednym z największych wyzwań i obowiązków rodzicielstwa. Jednak różni ludzie mają różne sposoby robienia tego.

Według Baumrinda i Maccoby'ego-Martina istnieją 4 główne style rodzicielskie, które definiują twoje podejście do wychowywania dziecka:

1. Autorytatywne rodzicielstwo wierzy w ustanowienie autorytetu z rozumowaniem. Tacy rodzice ustalają zasady na podstawie logiki i są otwarci na zmianę norm, jeśli istnieje uzasadniony powód.
2. Autorytarne rodzicielstwo ustanawia najwyższą władzę, której nie można kwestionować ani kwestionować. Ci rodzice często skazują swoje dzieci na ich życzenia i (czasami) zdolności.
3. Rodzicielstwo permisywne / pobłażliwe zawsze daje dzieciom wybór - wykonaj / zrób coś lub nie. Podczas gdy tego rodzaju rodzicielstwo jest odpowiednie dla starszych dzieci, po zaszczepieniu dobrych wartości, przyzwyczajeń i silnego moralnego charakteru, dzieci potrzebują wskazówek i pewnej formy struktury w swoich latach formacyjnych.
4. Zaniedbanie rodzicielstwa jest rodzajem, w którym rodzic jest całkowicie oderwany od dziecka i niezaangażowany w niego. Dzieci takich rodziców często zgłaszają uczucia niekochane, tak jak ich rodzic nie chce ich lub im się podoba.

UWAGA: Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że żaden rodzic nie należy do jednego stylu rodzicielskiego. Chociaż istnieją przykłady takich rodziców, większość rodziców stosuje różne style rodzicielskie z różnymi aspektami wychowania ich dziecka - niektórzy są łagodni w badaniach, ale oczekują nienagannej etykiety, inni koncentrują się bardziej na rozwoju intelektualnym, ale niekoniecznie najlepiej, jeśli chodzi o umiejętności społeczne. Tak czy inaczej, ważne jest, aby znaleźć swój dominujący styl i wprowadzić odpowiednie zmiany.

Rodzice autorytarni mogą być zbyt rygorystyczni

Jeśli nie możesz znieść myśli, że Twoje dziecko nigdy nie robi tego, o co prosisz lub nie radzisz, jeśli uważasz, że rodzic powinien mieć ostatnie słowo o wszystkim, co dotyczy dziecka, jesteś autorytarnym rodzicem. Jak wynika z opisu, autorytarnym rodzicom przypisuje się bycie najtwardszym rodzajem rodziców.

Największy problem polega na tym, że autorytarne wychowanie sprzyja wzrostowi społeczno-emocjonalnemu i intelektualnemu dzieci.

Jeden wspólny wzór zaobserwowany w tym stylu rodzicielskim to: popychanie dzieci do granic możliwości. Innymi słowy - nigdy nie pozwalając im odejść. Czy jednak zawsze jest to dobre?

Kiedy można pozwolić dzieciom wyjść?

Dzieci ze względu na swój wiek i brak doświadczenia nie są w stanie poradzić sobie z wieloma rzeczami. Dorosły może wykazywać się sportem i "zejść z uśmiechem", ale dziecko może nie być w stanie tego zrobić. Dobrze skorygowana osoba dorosła będzie mogła odbić po jednej nieudanej próbie nurkowania i dać mu kolejny strzał, ale dziecko może biec na widok basenu, jeśli jego pierwsze doświadczenie w nurkowaniu nie było dobre.

Dojrzałość, odwaga, odporność, wytrwałość są ważnymi wartościami, które uczą dziecko, ale pochodzą z wiekiem i doświadczeniem.

Dzieci rodzą się z różnymi stopniami wrodzonych umiejętności, a niektóre z nich mogą lepiej radzić sobie z porażką, presją i innymi negatywnymi emocjami. Ich pierwsze spotkanie z konkretnym "wyzwaniem" sprawi, że będą chcieli spakować walizki i uciekać. W takich momentach musisz być stanowczy i sprawić, by stawili czoła sytuacji, bez powodowania, że ​​czują się samotni, bezradni lub przerażeni.

Istnieją jednak przypadki, kiedy pozwolenie na uwolnienie panowania może być mądrzejsze.

Kiedy twoje dziecko zrobi wszystko, co tylko może

Wiele razy dzieci chcą rzucić pewną aktywność, gdy staje się to dla nich trudne (tak jak chcemy zrezygnować z siłowni, gdy trener zwiększa liczbę talerzy na tej ławce). Jednak dziecko, które dało aktywność 100% lub więcej i nadal wydaje się, że nie jest w stanie tego zrobić (nie mówiąc już o tym dobrze), zasługuje na to, by dać trochę luzu i dać sobie spokój.

Kiedy Twoje dziecko nie udaje się wielokrotnie

Powtarzające się niepowodzenie w zadaniu może wskazywać na jedną z kilku rzeczy: może być tak, że twoje dziecko nie ma zdolności do czegoś lub że twoje dziecko nie ma naturalnej skłonności do działania, lub nawet, że twoje dziecko po prostu nie chce angażować się w tej działalności jako wybór. Każdy z tych powodów wystarcza, aby dzieci wielokrotnie zawodziły podczas aktywności, a rodzice powinni traktować to jako znak, by odejść.

Kiedy Twoje Dziecko nie jest w stanie poradzić sobie z ciśnieniem

Czasami dziecko może mieć umiarkowane uzdolnienia do działania, ale niekoniecznie musi dążyć do tego bardziej poważnie. Bycie pierwszym w klasie, aby móc rozwiązać problem matematyczny, i móc zdobyć w pierwszej dwudziestce studentów narodowej olimpiady matematycznej wymaga różnych poziomów umiejętności - i umiejętności radzenia sobie z presją. Zadania o wysokiej intensywności mogą nie być filiżanką herbaty każdego dziecka.

Kiedy Twoje dziecko wykazuje brak zainteresowania / apatii

Dzieci nie zawsze wymyślają takie rzeczy jak "Ale ja nie chcę" lub "Ale nie lubię tego", aby wydostać się z zadań. Czasami naprawdę nie są zainteresowani aktywnością, której się spodziewają. Dlaczego zmusić ich do zrobienia czegoś, czego nie lubią? Czy nie muszą się uczyć, że wszystko nie zawsze idzie po ich myśli? Są inne sposoby, aby ich nauczyć, niż zmusić ich do podjęcia zajęć, których nie chcą realizować.

Kiedy aktywność wybrana jest sprzeczna z jego naturalną inklinacją

Niektóre dzieci mają być muzykami, inne są

nie. Uświadomienie sobie prawdziwego uzdolnienia i potencjału twojego dziecka - zarówno stopień, jak i sfera, w której się znajduje, są ważne, aby nie spróbować dopasować kwadratowego kołka do okrągłej dziury.

Inną kwestią, o której należy pamiętać, jest uznanie okrągłej dziury i próba znalezienia kołka! Badania wykazały, że uzdolnione dzieci mogą stać się urażone, jeśli ich dary nie są pielęgnowane. Dlatego ważne jest, aby rozpoznać ich talenty, talenty i uzdolnienia i odpowiednio je ulepszyć.

Kiedy twoje dziecko nie jest jeszcze odpowiednim wiekiem

Niektóre talenty rozwijają się z wiekiem. Nie każde dziecko jest cudownym dzieckiem - niektóre stają się wspaniałe dzięki konsekwentnym wysiłkom. Czy to możliwe, że jest za wcześnie, aby wysłać dziecko do tego klubu szachowego? Trzymaj się trochę.

Jak budować pewność siebie u dzieci po ich zakończeniu

Być może pozwoliłeś lub zachęciłeś swoje dziecko do zakończenia działalności, ponieważ było to w ich najlepszym interesie. Nadal jednak potrafią radzić sobie z tym emocjonalnie - poczucie utraty lub niepowodzenia. To, co robisz w tym momencie, aby nie dopuścić do tego, by to uczucie zapadło i zająć fortecę w umyśle twojego dziecka, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zdrowego rozwoju społeczno-emocjonalnego.

Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci zbudować pewność siebie dziecka po wyjściu z niego.

• Powiedz im, że nadal je kochasz! Dzieci stale szukają rodzicielskich afirmacji i zapewnień. Powiedzenie im, że ich kochasz, mimo że nie zakończyli pomyślnie zadania, może być dobrym punktem wyjścia do odbudowy ich zaufania.
• Zachęć ich, aby spróbowali innych rzeczy. Chociaż mogą być na coś złego, mogą być wspaniałe i coś jeszcze. Znajdź działania, które sprawią, że poczują się szczęśliwe i dobre.
• Chwalcie, ale nie przesadzajcie. Chociaż chwalenie jest dobre, nieustanne mówienie dziecku, że jest niesamowite, może być szkodliwe. Na początek czyni ich "osadnikiem" i zniechęca ich do próbowania ciężej lub robienia lepiej. Po drugie, nieproporcjonalne lub fałszywe pochwały (za coś, co nie zasługuje na pochwałę) bardziej szkodzi ich pewności siebie niż je wzmacnia.
• Buduj kompetencje. Powiedz swojemu dziecku, że nie jest konieczne, że tylko dlatego, że coś im się nie udało, zawiodą we wszystkim innym. W rzeczywistości, gdy nadejdzie odpowiedni czas, możesz nawet zachęcić dziecko do zadania drugiego zadania. Chociaż czasami robienie przerw i rzucanie palenia może być ważne, nie musi być trwałe. Kompetencja jest budowana poprzez konsekwentne wysiłki.

Rodzice często próbują narzucić swoje niespełnione marzenia swoim dzieciom. Jako rodzice musicie zdać sobie sprawę, że dzieci to nie tylko dzieci - to ludzie, indywidualne osobowości, które szybko rosną

i wyrastanie z czegoś również rośnie. Twój syn lubił piłkę nożną, ale lubi gotować więcej. Twoja córka śpiewała, ale wszystko, co chce teraz zrobić, to ubrać się na boisku do koszykówki. W takich sytuacjach uświadom sobie, że nie rzucają palenia, wybierają i dają im niezbędną swobodę, aby to zrobić.