Jakie pokrzywkowe pokrzywkowe grudki i płytki ciążowe (PUPP) są naprawdę podobne
Pierwsze 34 tygodnie pierwszej ciąży były bardzo proste . Byłem matką przyszłych matek, których nienawidziłem: Miałem bardzo małe nudności, raz choruję, a nie miałem żadnych komplikacji. Czułem się świetnie. Noszenie dziecka było łatwe i oboje byliśmy zdrowi. Jednak po 34 tygodniach moje szczęśliwe gwiazdy zmieniły kierunek. Rozwinąłem papurowatą warstwę pokrzywkową i płytki ciążowe (PUPPP) i byłem tak nieszczęśliwy, że podjąłem skomplikowaną decyzję, by skłonić do porodu.
Dokładnie w okolicach 34. tygodnia zauważyłem, że moje rozstępy były szczególnie swędzące. Bardzo często kobiety w ciąży zauważają świąd rozstępów. Ale dla mnie świąd był gorszy z dnia na dzień. Wkrótce zauważyłem ule na moim brzuchu i udach. Podczas wizyty z OB-GYN, podniosłem jej niewygodę i pokazałem jej kilka uli na moim brzuchu. Wzruszyła ramionami, nawet nie podnosząc wzroku znad mojej karty. "Rozciąga się swędzenie", powiedziała chłodno: "Ta część ciąży będzie niewygodna, powinieneś po prostu się przygotować." W zasadzie mnie ignorowała, i czy miała na myśli to celowo czy nie, sprawiała, że czułem się jak overdramatic, whiney first-time mom. Do tej pory moja ciąża była taka łatwa i rzadko narzekałam, więc milczałam, mimo że swędzenie szybko stawało się mniej rozpraszającym i większym problemem.
Po wizycie świąd szybko się pogłębił. Miałem ule na prawie każdym calu mojego ciała. Mój 38-tygodniowy termin był z innym lekarzem, ale już postanowiłem nie wspomnieć, że każdy dzień był gorszy niż poprzedni. Mój ostatni lekarz wyjaśnił: Swędzenie było normalne i powinienem się do tego przyzwyczaić. Więc zamieniłem się w suknię na mój egzamin i zachowywałem się jak wszystko było tak doskonałe. Ale kiedy lekarz wszedł do pokoju, jego oczy skierowały się prosto na moje nogi, pokryte pokrzywami i strupami od swędzącej się skóry. Mogłem powiedzieć, że był przerażony. Natychmiast mnie zapytał, czy ktoś w biurze rozmawiał ze mną o PUPPPS.
Nie jestem pewien, co powiedzieć lub jeśli powinienem ratować inne OB, grzecznie powiedziałem mu o mojej ostatniej wizycie. Wyjaśnił, że PUPPP jest stanem, który na 200 kobiet doświadcza w późnej ciąży i chociaż jest to dość powszechna wysypka, niektóre kobiety doświadczają o wiele gorszych symptomów. Nie trzeba było mi mówić, że należę do tej drugiej grupy.
Gdybym został zdiagnozowany kilka tygodni wcześniej, powiedziałby, zostałbym przepisany na miejscowy steryd, aby utrzymać wysypkę od pogorszenia, ale ponieważ był zaniepokojony użyciem sterydów w 38-tygodniowej ciąży, mógł tylko polecić kilka produkty sprzedawane bez recepty, w większości bezzapachowe środki nawilżające i mydło Pine Tar. Potem wspomniał, że jedynym "gwarantowanym" zabiegiem była dostawa - mimo że byłem dwa tygodnie przed terminem.
Odmówiłem wywoływania, a swędzenie nadal się pogarszało. Zacząłem blizny i ledwo spałem. Moje wyczerpanie zmieniło się w depresję i przez ostatni tydzień ciąży ledwie wstałem z łóżka. Podczas mojej 40-tygodniowej wizyty nie wykazywałem żadnych oznak porodu i byłem tylko o 1 centymetr rozszerzony. Straciłem ciążę, nad którą tak ciężko pracowałem, żeby ją utrzymać. Byłem nieszczęśliwy, swędzący non-stop i chodzący zombie. Obserwując mój załamanie, mój lekarz spokojnie zaplanował termin dostawy.
Rzeczywistość wywołanej pracy sprawiła, że płakałem jeszcze mocniej. Przyjaciele ostrzegli mnie przed procedurą, a ja przeczytałem, że zwiększy się liczba c-sekcji. Byłem tak zdenerwowany, kiedy sprawdziliśmy moją indukcję, i kiedy jedna z pielęgniarek zapytała mnie, czy jestem pewna swojej decyzji, prawie się wycofałem. Byłem jednak gotowy na ulgę w swędzeniu i na spotkanie z moją córką, więc poszedłem naprzód z indukcją. Praca była trudna, ale nie miałem c-sekcji. Moja córka urodziła się zdrowa, a moja wysypka zaczęła ustępować - całkowicie zniknęła w ciągu dwóch tygodni po porodzie.
Jednak trzy lata później wciąż mam blizny na moim brzuchu i udach. Mimo że indukcja nie była tym, czego chciałem, nie żałuję, że dokonałem tego wyboru. Choć gdyby było coś, co chciałbym zrobić inaczej, powiedziałbym wcześniej i opowiadał się za lepszym leczeniem. Prawdopodobnie zdobyłbym też drugą opinię.
Jako mama po raz pierwszy nie miałem pewności siebie, chętnie podążałem za poleceniami lekarza i niewygodne odpychanie. Doświadczenie pokazało mi, jak ważne jest zaufanie do mojej intuicji, nawet jeśli jest to sprzeczne z tym, co mówi mój lekarz.